Jeden dzień z życia modelki na sesji zdjęciowej

       Zwyczajny poniedziałek. Otwieram oczy, odsłaniam rolety w nadziei, że uda mi się wpuścić do pokoju odrobinę słońca, na kilka sekund zatapiam swoje spojrzenie w niebie, badając pogodę na nowy dzień. Zaraz potem zabieram się za przyrządzanie śniadania- standardowo kawa w ulubionym kubku i słodka owsianka, typowe musli, za które zazwyczaj dostaję burę od mojego brata- trenera personalnego. Uśmiecham się na myśl o nim i staram się odsunąć fakt o tym, jak wiele kilometrów i zmian czasowych nas dzieli. Poranna uczta w towarzystwie blogów, kilku przeczytanych kartek nowej książki i z zegarkiem w ręku wychodzę do pracy. Obserwuję otaczających mnie przechodniów i zdaję sobie sprawę, że nie mam zielonego pojęcia nad czym będę dzisiaj pracować. Ot niespodzianka!

        O zaskakujących aspektach pracy modelki  pisałam już we wcześniejszym poście, zabierałam Was również na casting w Azji, a dzisiaj pokażę Wam jak wygląda jeden dzień z życia modelki na sesji zdjęciowej.

       Dzień dobry, poznajmy się!

       Pierwszy etap to skojarzenie z kim pracuję i jaki charakter ma dana ekipa do współpracy. Po krótkiej wymianie zdań zaczyna się moja bliższa relacja z wizażystką i fryzjerką. One złoszczą się, że nic nie jest idealne, a ja zabijam je wzrokiem za palenie moich włosów oraz nakładanie na twarz nieznanych mi specyfików, o co zazwyczaj wszczynam długą dyskusję. Skład, skutki uboczne, codzienne tłumaczenie, że wielu preparatów nie mogę używać ze względu na wrażliwość mojej cery. Nie zrozumcie mnie źle. Strasznie nie lubię narzekać i być wybredna, ale dmucham na zimne. ( O relacjach z wizażystkami na planie będziecie mogli poczytać w dalszym cyklu o modelingu. ) Po ponad godzinie jestem wyczesana i wymalowana, a to oznacza rozpoczęcie zdjęć.

       Zdjęcia

       Jest to zdecydowanie moja ulubiona część dnia, gdy w świetle reflektorów staram się wczuć w daną rolę i stylizację. Uwielbiam zabawę w kameleona, gdy każde zestawienie ubrań ma określony charakter i wizję na udane zdjęcie. Daję z siebie wszystko, aby każde ujęcie było odzwierciedleniem stylu, seksapilu, agresywności itp. Kolejne godziny uciekają mi przez palce lub na zmianę… dłużą się niemiłosiernie. Muszę wspomnieć, że dobra stylizacja, oraz makijaż razem z włosami to klucz do efektywnej i szybkiej pracy. Jeśli coś jest nie tak i na ekranie wielkiego komputera włosy niezdarnie wywijają się na boki lub podkład zwyczajnie nie leży na twarzy zaczyna się marudzenie. Zmiana światła, zmiana perspektywy, zmiana ujęcia, zmiana stylizacji, zmiana tła, zmiana planu, zmiana inspiracji… a ja sobie czekam.

       Czekanie

       W świecie modelingu śmiejemy się, że połowę życia zawodowego spędzamy na czekaniu. Czekanie na samoloty, na kolejki podczas castingów oraz na uzgodnienie pomysłów sesji zdjęciowej podczas pracy, ponieważ bardzo często ile głów tyle inspiracji. Nie zawsze wychodzi to na dobre.

       Podczas, gdy cała ekipa debatuje nad ostateczną decyzją mam czas dla siebie. Oznacza to dla mnie kawę, rozmowy z bliskimi lub pisanie. Większość postów powstaje właśnie w momentach dyskusji na sesjach zdjęciowych.

       Rezultaty oczekiwania

       Gdy decyzje zostaną podjęte i ponownie mogę zacząć sesję zdjęciową atmosfera nagle zmienia się, a wszyscy na planie zdają się podekscytowani nowym projektem. Fryzjerka czuwa nad położeniem pojedynczego włoska na mojej głowie, wizażystka pudruje nosek od czasu do czasu, a styliści czuwają nad perfekcyjnym ułożeniem ubrań. Dźwięk kamery podłączonej do oświetlenia wydaje charakterystyczny odgłos, który jeszcze bardziej napędza mnie do działania. Poza! Ruch! Spojrzenie! Kolejna zmiana pozy! To coś, co nie przestaje mnie fascynować. Niektóre sesje zdjęciowe mogłyby trwać bez końca.

       Sesje zdjęciowe w plenerze

         Inaczej sprawy się mają, gdy sesja zdjęciowa realizowana jest w plenerze. Zdarza się, że jest to perfekcyjnie zaplanowany dzień z wynajętym domkiem lub pokojem w hotelu, gdzie cała ekipa może odpocząć, zebrać myśli lub napić się kawy. Wykonywałam sesje zdjęciowe, podczas których leciałam na wyspę Boracay, odkrywałam przepiękne zaułki ulic lub bajeczne resorty na tropikalnych plażach.

        Problem zaczyna się wtedy, gdy nikt takiego planu nie przewidział… Make up wykonany w samochodzie, przebieralnia również w aucie, sesja zdjęciowa na środku ruchliwej ulicy lub placu pełnym ulicznych gapiów. Zabawne jest to, że w wyobraźni projektanta modelka nie czuje zimna, ani gorąca. Świetnym pomysłem jest robienie zdjęć w lejących się sukniach z odkrytymi plecami w kilkustopniowej temperaturze, a dołożenie rękawiczek czy kolejnego swetra w upalny dzień nie stanowi problemu, a jedynie artystyczną wizję, która wygląda idealnie na ekranie monitora i w późniejszym druku.

       Mimo wszystko uwielbiam to, co robię! Daje mi to poczucie satysfakcji i głęboką możliwość poznawania siebie, a także odkrywania świata. Każdy z nas ma w swojej pracy tysiące plusów, jak również setki minusów. Najważniejsze to zawsze potrafić dostrzec przewagę plusów. Mogę być zmęczona, mogę być znudzona lub danego dnia nie mieć siły na promienny uśmiech, ale znajduję w tym ogromną sztukę, inspirację i sens. 

        Zakończona praca podsumowana jest gromkimi brawami oraz wielkim uśmiechem na twarzach. Każdy wzajemnie dziękuje za udany dzień i efektywną sesję zdjęciową. Do następnego razu!

       A gdy po powrocie do domu zmywam z twarzy makijaż, rozczesuje włosy i biorę prysznic ponownie staję się Tą Normalną Pauliną. Z wielkimi niebieskimi oczami, niezdarnie ułożonymi włosami i rozciągniętym dresie. Rozsiadam się wygodnie na fotelu, czytam książki, rozmawiam z bliskimi lub idę na spacer z miłością mojego życia.   

      Mam nadzieję, że przybliżyłam Wam chociaż odrobinę co tak naprawdę dzieje się za kulisami każdej sesji zdjęciowej. Jeśli macie jakieś pytania lub chcielibyście dowiedzieć się czegoś więcej, czekam na Wasze komentarze! 

A jeśli chcecie obserwować moje codzienne modelingowe życie znajdziecie mnie tutaj  G_Pauli

Do usłyszenia!