Moje pierwsze 24h w Paryżu

       Ostatni artykuł o moich pierwszych zmaganiach w Korei Południowej wzbudził duże zainteresowanie. Nadal widnieje w czołówce najpopularniejszych postów na blogu, więc możecie przeczytać go tutaj ->KLIK. . Dzisiaj czas na kolejną przygodę i podbijanie stolicy mody. Chcecie wyruszyć razem ze mną do Paryża? Zapraszam!

       Pierwsze minuty po wylądowaniu nie należały do najłatwiejszych. Moja zdezelowana walizka okazała swoją zbuntowaną naturę. Zbuntowaną do tego stopnia, że suwak pękał w szwach, a jedno z kółek zostało wyłamane. Podejrzewam, że właśnie w taki sposób odpłaciła mi się za lata przerzucania jej z samolotu do samolotu oraz nadmiernego wypychania jej po brzegi. Mam za swoje!  Z głośnym stękaniem oraz ponad trzydziestokilogramowym obciążeniem ruszyłam do autobusu. Dla zainteresowanych podaję kilka wskazówek, dotyczących dojazdu do Paryża z lotniska Beauvais.

        Koszt biletu wynosi 17 euro. Bilet można zakupić na terminalu dla autobusów zaraz po wyjściu z lotniska lub zabezpieczyć się rezerwacją dokonaną online na stronie ->www.aeroportparisbeauvais.com

       Cały proces kupowania biletu i doczłapania się z bagażem do autokaru zajął mi wieki. Być może dlatego kierowca wyglądał na zniecierpliwionego i z grymasem na twarzy sprawdzał mój bilet. Mimo ponad dwudziestu pięciu stopni Celsjusza bił od ludzi chłód i arogancja. Moje serce od razu zatęskniło za Hiszpanią zawsze pełną ciepła i ludzkiej serdeczności. Z dziwną nostalgią wpakowałam się do autobusu i rozpoczęłam prawie dwugodzinną podróż do serca Paryża. Po drodze mijaliśmy zielone łąki pokryte dywanem kwiatów, drzewa z bujnymi koronami liści i małe kręte dróżki. Nie widziałam żadnych budowli, magazynów czy wieżowców. Zwyczajnie piękny dziewiczy teren! Po tak długim czasie spędzonym w Azji to było dla mnie niebywałym zaskoczeniem!

       Szczególną uwagę zwróciłam na urocze tabliczki z nazwami miejscowości.Brązowo- białe prostokąty, a na nich niczym pędzlem namalowane symbole danej wioski. Jedna szczyciła się winem, inna średniowieczną architekturą, a jeszcze kolejna kusiła świeżymi wypiekami. Wspaniały sposób na wprowadzenie turystów w klimaty panujące w poszczególnym rejonie.

       Przestrzeń i bujna zieleń zniknęła z moich oczu bardzo szybko, a na jej miejsce wskoczyły wieżowce pomieszane z francuskimi kamienicami. Zdobienia na balkonach, wysokie okna i rzeźbienia na budynkach. Wszystko to na miarę paryskiego stylu i elegancji. Całości dopełnił przejeżdżający na rowerze mężczyzna. Ubrany w jasny garnitur w kratkę z idealnie dopasowanym kapeluszem na głowie. Zmagając się jednocześnie z ruchem ulicznym oraz gazetą rozłożoną na kierowniku.

- Brakuje mu tylko bagietki pod pachą. – pomyślałam i wybuchnęłam głośnym śmiechem.

       Wysiadając z autobusu na stacji Porte Maillot uderzył mnie gorący zapach spalin, a ciężkie powietrze zaczęło znacznie drażnić moje nozdrza (Żegnajcie zielone lasy!).  Szybko złapałam taksówkę, targując się przy tym o rozsądną cenę i z poczuciem ulgi rzuciłam się na tylne siedzenie auta. Temperatura sięgała dwudziestu sześciu stopni, ramiona dźwigające bagaże odmawiały mi posłuszeństwa, a Paryż właśnie bił rekordy w najdłuższych korkach Europy. Z okna taksówki obserwowałam zmieniające się sygnalizacje świetlne, zachwycającą architekturę miasta oraz biegających w pośpiechu ludzi. Akurat zanosiło się na deszcz. Widok spadających kapeluszy, rozwianych włosów i ubrań walczących z podmuchami wiatru wywołał przekorny uśmiech na mojej twarzy. Zupełnie jak gdyby wiatr droczył się z gwiazdami stolicy mody. Nie wyglądało to „idealnie” tak jak zawsze pragną tego Paryżanie.

       Gdy dojechałam pod mój nowy adres zamieszkania na zegarze dochodziła już dwudziesta. Otworzyłam ciężką, żelazną bramę, wdrapałam się z całym dobytkiem na pierwsze piętro i rozpoczęłam urządzanie się na nowo. Jak wiecie, zmieniam adres co trzy miesiące.

      Pokój, który dostałam przypomina wielką komnatę w starym i ubogim stylu. Wysokie sufity, a tym samym strzeliste okna. W prawym rogu znajduje się drewniana toaletka z grubą zdobiona ramą lustra. Zawieszone kotary zasłaniają okna od strony ulicy, a wielka szafa podjęła się wyzwania na przetrzymanie moich gratów. Uroku dodaje wiklinowy fotel, na którym już w mojej wyobraźni pochłaniam tony książek i artykułów. Czas zadomowić  się w nowym miejscu!

       Po spokojnej nocy ze snu wybudził mnie poranny hałas uliczny. (Oh! Już tęsknię za zielonym rajem, jaki mam wyglądając z okna pokoju w Polsce lub wielkim tarasem w Korei.) Z bolącymi mięśniami po wczorajszym treningu bagażowym wskoczyłam w elegancki outfit i łapiąc szybką kawę wyruszyłam na spotkanie z agencją. Po wylewnym przywitaniach i uściskach dopełniłam wszystkich formalności tj. karta miejska, francuska karta sim oraz polaroidy, czyli kilka moich naturalnych zdjęć. Booker- osoba pracująca w agencji modelek przygotował moją książkę ze zdjęciami i wyruszyłam na pierwszy casting. Nagle znalazłam się w wielkim świecie mody! Manekiny ubrane w kreacje Channel, sławne modelki uśmiechające się do mnie z bilbordów i tłumy projektantów. Bonjour Paris!

Część mojego portfolio w Paryżu

       Zajadając późny obiad skrobię dla Was prosto ze Starbucks’a. Zerkam na zegarek, wdycham głęboko powietrze i biegnę na kolejny casting. Łapcie mnie na instagramie G_Pauli oraz fanpage’u Paulina G Lifestyle i bądźcie na bieżąco.  Już wkrótce ukaże się na blogu modelingowy post o tym, jak wygląda casting w Paryżu.

Życzcie mi szczęścia!

Ściskam!