Magiczna wyspa Bali.

        3, 2, 1… O cholera ! @#$#@#XX#@! Koła samolotu niespodziewanie uderzyły o ziemię, a ja z przerażenia nie mogłam złapać powietrza. Cała maszyna dziwnie kołysała się na boki, a widoczki budynków, zieleni i oceanu przybliżały się do nas w zawrotnej prędkości. Pilot metalowego ptaka, którym lecieliśmy, niewątpliwie zapomniał o prawidłowym podejściu do lądowania, znaczeniu słowa ,,delikatnie” i „ z wyczuciem” oraz o tym, że na pokładzie są ludzie! Właśnie tak wylądowaliśmy na wyspie moich marzeń. Mija prawie rok od podróży do miejsca, które od wielu lat było tylko kropką na mapie wielkiego świata. Punktem, do którego wzdychałam i wznosiłam oczu ku niebu, aby moje marzenie kiedyś mogło się spełnić. Gdy w zeszłym roku mój chłopak oznajmił, że w październiku wyruszamy na Bali, nie mogłam w to uwierzyć. „Marzenia się spełniają!”- powtarzałam bezustannie.

       Chyba pierwszy raz w ciągu wielu lat podróżowania, założeniem naszej wyprawy nie było zwiedzanie. Zrezygnowaliśmy ze wspinaczek po górach, odkrywania kolejnego aktywnego wulkanu, oglądania świątyń. Powiedzieliśmy stanowcze „Nie!” do hałaśliwych skuterów, tłocznych restauracji i miejsc idealnych dla turystów. Pragnęliśmy zatracić się w tropikalnych klimatach, zapomnieć o pracy, stresie i problemach. Głównym celem był odpoczynek i błogie lenistwo na plażach. Tak też zrobiliśmy!

       Nasz wybór padł na aparthotel, który składał się z kilku niewielkich domków i pokoi, osadzonych między ogrodami pełnymi drzew i różnorodnych kwiatów. Z okna balkonu podziwiałam przepiękną naturę, soczyście zieloną trawę, a także basen. Obserwowałam ludzi, oddających się błogim wakacyjnym lenistwom. Niewątpliwie panowała przytulna i kameralna atmosfera.  Nade wszystko ceniłam tam sobie prywatność i spokój. Budzona przez śpiew ptaków i szum palm tuż nad moją głową, zaczynałam dzień od dawki pełnej świeżych owoców tropikalnych, delikatnej kawy i uśmiechu mojego ukochanego.

       Przez pierwsze dwa dni naszą największą atrakcją były skutery wodne. Z zawrotną prędkością przecinaliśmy fale, łapaliśmy sól morską na nasze twarze, a w ciałach krążyła adrenalina. Czasem zatrzymywaliśmy się na środku morza i dawaliśmy ponieść się ruchom wody. Kołysani w rytm natury podziwialiśmy nieskazitelnie czysty turkus i malutkie rafy koralowe, znajdujące się na dnie.

       Kolejne dni w pełni oddaliśmy się promieniom słońca i życiu plażowiczów. Beztrosko biegałam po plaży, ubrana w uśmiech i bikini, pływałam w słonej wodzie, a delikatny piasek parzył moje stopy. Godzinami wpatrywałam się w czystą linię horyzontu. Tam, gdzie niebo spotyka morza i oceany, łącząc się w perfekcyjną całość. Podziwiałam odcienie błękitu i turkusu z mieszanką promieni słonecznych, a moje szczęście i miłość do świata zdawała się odbijać w tafli wody. Długie spacery brzegiem morza poświęcałam na wsłuchiwanie się w odgłosy natury, szum fal, szelest liści palmowych, dotykających siebie nawzajem. Refleksje życiowe i długie rozmowy przy świetle księżyca sprawiły, że mogłam zrelaksować się i być „Tu i Teraz”. Liczyły się małe momenty takie jak zachód słońca, bicie serca, szum fal, a reszta świata zdawała się zapomnieć o nas na kilka dni.

       Słodkie lenistwo umilały nam zabawy przy basenie i soki ze świeżo wyciskanych owoców. Pamiętam, gdy zamykałam oczy i z uśmiechem wsłuchiwałam się we wszystko co mnie otacza. Stukot bambusowych „dzwoneczków” przenosił mnie do raju, plusk wody tak błogo odprężał, dotyk bliskiej osoby uświadamiał, że do szczęścia nic mi więcej nie potrzeba. Ludzie stawali się odlegli, nie widziałam żadnych sklepów, restauracji, ani samochodów. Tylko ja, moja bratnia dusza i Bali…

      Wieczorami puby i restauracje wypełniały się gwarem. Ludzie sączyli wino, zajadając owoce morza. Każde miejsce zapraszało odmiennym klimatem. Obserwowałam wtedy słodko spalone słońcem nosy turystów, roześmiane twarze i beztroskie spojrzenia. Dla mnie wyjątkowe były spacery brzegiem morza. Gdy plaże powoli pustoszały zdejmowałam sandały i dałam się prowadzić przybrzeżnym falom. Księżyc zdawał się pływać między gwiazdami, a ja wpatrywałam się w niego z zapartym tchem. Moja romantyczna dusza była w raju!

" Paradise is not a place. It's a feeling..."