#7 Miejsc na mapie, gdzie odkryłam siebie.

       Gdy po raz pierwszy w życiu wchodziłam na pokład samolotu nie spodziewałam się, że to właśnie tłoczne lotniska i metalowe ptaki staną się moim głównym środkiem transportu. W ciągu ostatnich 3 lat kilkakrotnie przemierzałam ocean, zwiedziłam mnóstwo krajów, a świat stał się jeszcze bardziej intrygujący. Mówi się, że Podróże kształcą i całkowicie się z tym zgadzam. Odwiedzone przeze mnie miejsca dały mi drogocenną lekcję życia. Dzisiaj wodzę palcem po mapie i wracam wspomnieniami do tych utartych już przeze mnie szlaków.  

 Odkrywając świat, odkrywam cząstkę siebie.

#1. Słoneczna Hiszpania

       Ten kraj ma wyjątkowe miejsce w moim sercu. Nie zliczę, ile już razy wracałam na hiszpańskie plaże i wdychałam morską bryzę. Tradycyjna paella, sangria i owoce morza to zapach mojej Hiszpanii. Zakochałam się i przepadłam zupełnie w tajemniczych urwiskach, krzyku mew, malutkich krabach biegających po rozgrzanym piasku, egzotycznym klimacie palm oraz przepięknym języku.

To miejsce, w którym miałam okazję poznać niesamowitych ludzi. Rodziny, które zdaje się całkowicie zapomniały o wyścigu szczurów i pogoni za pieniądzem. Żyją w pięknym zwolnionym tempie, gdzie mają czas na kawę z przyjaciółmi, spotkania rodzinne lub typową popołudniową drzemkę, czyli siestę. Cieszą się każdym dniem i doceniają najmniejsze momenty życia codziennego. Nade wszystko cenią sobie otwartość do innych, ciepło i życzliwość. Myślę, że to właśnie u boku tych ludzi przełamywałam bariery nieśmiałości, a moja introwertyczna dusza otwierała się z uśmiechem na coraz szerszy świat i dobro.

 Czuj się wolna – to myśl, która nieustannie towarzyszy mi podczas pobytu w tym kraju. Ludzie wydają się tak życzliwi i tolerancyjni w stosunku do siebie nawzajem. Zapomina się o myślach: „Nie wypada!” , „Co sobie pomyślą?”  Po prostu żyj!  Rozmawiaj z ludźmi dookoła (gadatliwość to cecha wrodzona Hiszpanów), delektuj się słońcem i nie martw się na zapas.

Nauka dla mnie: Ciesz się każdą chwilą! Przekazuj szczery uśmiech ludziom dookoła- to uskrzydla.  

#2. Starożytna Grecja

       Przez miesiąc przyszło mi również żyć w historycznych Atenach. Nie oczekiwałam, że Grecja aż tak mnie zauroczy! Specyficzne miejsce, które od najmłodszych lat oglądałam w podręcznikach i telewizji, a tu nagle stanęłam przed Acropolis i z szeroko otwartymi oczami nie mogłam uwierzyć, że to wszystko przetrwało setki lat. Całej magii dodawały starożytne budowle i wąskie greckie uliczki skąpane słońcem.

Lecąc do kulejącej finansowo i przeżywającej wieloletni kryzys Grecji spodziewałam się spotkać tam ponurych i skąpych ludzi, zmęczonych życiem i pracą. Jakże wielkie było moje zdumienie!

Otwartość i życzliwość to cechy, które ma chyba każdy mieszkaniec Grecji. Ciepło bijące z ich oczu sprawia, że ochota na poznanie tego kraju bliżej szalenie wzrasta. Mimo problemów finansowych i gospodarczych Grecy cieszą się tym, co mają. Życie nauczyło ich, że pieniądze nie mają żadnej wartości, przecież można stracić je w każdej chwili. Szczęście znajdują w rozmowie z ludźmi, uśmiechu przechodnia i promieniach słońca oraz na plażach, którymi szczycą się greckie wybrzeża.

Nauka dla mnie:  Najbardziej wartościowe rzeczy nie mają ceny.

#3. Paryż

       Świat paryskiego modelingu pochłonął mnie doszczętnie.

Nauka dla mnie: Pewność siebie to warunek do sukcesu i szczęśliwego życia.

#4. Taipei

       O tym dlaczego to miejsce podbiło moje serce pisałam tutaj ( Taipei- mój drugi dom.) i tutaj (Co warto zobaczyć w Taipei)

Ten wyjątkowy kraj pokazał mi, że język kultura i tradycja nie są w stanie podzielić ludzi, którzy w głębi serca pragną bliskości i przyjaźni. W celu porozumienia próbowałam każdego sposobu od łamanej jeszcze w tych czasach angielszczyzny po gestykulację, niczym język migowy. Pamiętam jak niezdarnie kupowałam owoce na lokalnych bazarkach. Kobieta swoje, po chińsku, a ja swoje- po polsku z początkującym angielskim. O zgrozo!

Wtedy odkryłam język ciała. Zaczęłam znacznie uważniej obserwować gesty, ruchy i emocje ludzkie. Opanowałam do perfekcji rozumienie obcego mi języka mimo, że nie znałam pojedynczego słowa. Zaczęłam rozumieć znacznie więcej Tajwańczyków poprzez pilną obserwację ruchu brwi, wyrazu oczu oraz wsłuchując się w tembr głosu. Stało się to warunkiem dogadania się z obcokrajowcem.

Nauka dla mnie: Wszyscy mówimy w tym samym języku. Jest to język ciała.   

  

#5. Manila

       Miejsce, gdzie pierwszy raz zetknęłam się z przerażającą biedą. Widziałam stertę podartych materacy i zmontowanych kuchni ze złamanych kawałków drewna, służących jako mieszkanie ludzi pod mostem. Odwiedziłam obszary, w których nagie i głodne dzieci błagały o jedzenie, a oczy ich matek pełne były rozdzierającego smutku i bezradności.

Trzęsienia ziemi, powodzie i tajfuny nawiedzają Filipiny kilka razy w ciągu roku. Mieszkańcy kilkakrotnie odbudowują swoje domy i przygotowują się na kolejne katastrofy. Mimo wszystko są to ludzie głęboko wierzący, życzliwi i pomocni. Cieszą się dniem dzisiejszym, a swoją wdzięczność wyrażają w prostych gestach, jak pomoc innym, ciepły uśmiech i dobre słowo. Niektórzy z nich nie mają wiele, ale dzielą się z innymi.

Nauka dla mnie: Zawsze doceniaj to, co masz. Wyrażaj wdzięczność i pomagaj potrzebującym.

#6. Dżakarta

       Stolica Indonezji, a tym samym najgorsze miejsce, gdzie byłam. Zanieczyszczenia, częste zatrucia pokarmowe oraz kilometrowe korki, w których nie raz utknęłam na kilka godzin, nauczyły mnie ogromnej cierpliwości i walki o swoje prawa. Miejsce wymagało ode mnie szeroko otwartych oczu na dosłownie wszystko. Kradzieże, zakłamani taksówkarze, przechodnie, którzy czasem nie chcieli tolerować widoku Europejki spacerującej po ich ulicach (problem muzułmanów). Moja osobista walka o przetrwanie.

Nauka dla mnie: Głośne wypowiadanie tego, czego oczekuję lub nie akceptuję. Walka o swoje prawa, lecz w kulturalny i pełen szacunku sposób.

#7. Bali

       Moja magiczna wyspa Bali, o której wspominałam tutaj, nauczyła mnie, że życie w zgodzie z naturą daje największe szczęście człowiekowi. Wsłuchiwanie się w śpiew ptaków, podziwianie błękitu nieba i zlewającej się linii horyzontu z tonącym słońcem jest najlepszym lekarstwem na stres. To miejsce uświadomiło mi, że każdy z nas doskonale wie, czego pragnie, ma swoje marzenia i wyśnioną przyszłość. Dusi to głęboko w sobie, zabiegany pomiędzy pracą, pieniędzmi i naśladowaniem innych. Jedyne co musi zrobić, aby to osiągnąć to wsłuchać się we własne wnętrze. Zero ulegania dyktaturom innych, życia według utartych, niepasujących stereotypów i podążania za masą ludzi. Bali nauczyła mnie jak słuchać własnych pragnień, odczytywać emocje i podążać swoim wymarzonym szlakiem.

A Ty? Czy masz swoje wyjątkowe miejsce, dzięki którym odkryłaś cząstkę siebie?

Z przyjemnością o tym poczytam !

       Na koniec chciałabym, abyście to Wy kochani pomogli mi w wyborze! Piszcie w komentarzach, które z miejsc zaciekawiło Was najbardziej i o jakim zakątku świata chcielibyście przeczytać szczegółowo!

  Do wyboru  jest 7 powyższych miejsc jak również: Włochy, Turcja, Malezja. Dajcie znać, które z tych miejsc intryguje Was najbardziej!