Co jeśli "wszystko" znaczy "wystarczająco" ?

       Wszyscy biegną. Zapominają o śniadaniu, gonią ostatni autobus lub wściekle trąbią na innych kierowców, stojąc w korkach ulicznych. W pośpiechu gubią rękawiczki, które zdane na własny los mokną na zalanym deszczem i jesienną pluchą chodniku. Przechodnie potrącają się nawzajem, obijają o ramiona innych, rzucając niedbałe „Przepraszam” lub co gorsza „Sorry”. Mało kto zauważa starszą panią, która z wielkim wysiłkiem pokonuje każdy kolejny schodek, dźwigając ze sobą ciężkie torby, a uśmiech niewinnego dziecka jest ignorowany i gubiony gdzieś pomiędzy krzyczącym w głowie JA!

Podążaj dokładnie za planem wyznaczonym na dzisiaj! Bierz na siebie górę obowiązków! Stawiaj sobie coraz to wyższe poprzeczki, zapominając przy tym oczywiście o satysfakcji osiągniętych obecnie celów. Zgub się w wirze pracy! Odłóż najbliższych na później, a nawet zmień życiowe priorytety na te wygodniejsze. Pozbaw się słodyczy przyjemności małych rzeczy, bo przecież nie masz na to czasu.

       Wszyscy biegną w niekończącym się maratonie. Po lepszą pracę, pieniądze, mieszkanie, nowe auto i najmodniejsze kolekcje ubrań. Rozgrywka o lepsze życie trwa. A jeśli już masz wspaniałe życie, a nawet nie zdajesz sobie z tego sprawy? Co jeśli każdego dnia możesz znaleźć tysiąc powodów do uśmiechu, ale zabiegana nie masz na to czasu? Czy możesz zatrzymać się i powiedzieć Jestem szczęśliwa! Mam wszystko! Gdzie „wszystko” wcale nie oznacza dosłownie wszystko, lecz wystarczająco.

      

       Moje wszystko to zapach kawy i spokojna muzyka jazz o poranku. Kiedy śpiew ptaków jest w stanie zagłuszyć moje myśli, troski i niepokoje, a przesuwające się po niebie obłoki wywołują uśmiech na twarzy. Spacery podczas których mój ulubiony błękit nieba (a takowy mam) prowadzi mnie po uliczkach miasta lub wiejskich dróżkach jak zaczarowaną.

       Moment, w którym płaczące azjatyckie niemowlę z szeroko otwartymi oczami patrzy na mnie i po chwili zapomina o grymasach poznając moją twarz z wielkim zaciekawieniem. Kiedy tak swobodnie zagląda w zakamarki mojej duszy i dotyka policzków.  Idealny jest również beztroski śmiech dzieci, rzucających się w objęcia rodziców lub widok spacerującej pary staruszków, trzymających się za ręce. Ich twarze tak szczęśliwe, pogodne, jak gdyby starość miała nigdy nie gościć w ich życiu.

       Wystarczająco dobra okazuje się również zawartość mojej szafy, kosmetyczki i zapotrzebowania na każdy dzień. Mam w nosie czy dany sweter, który noszę już drugi czy trzeci z kolei sezon jest nadal modny, a kosmetyki jakich używam zaliczają się do tych „popularnych” i „must have”. Całe szczęście nie czuję się w obowiązku podążać za masą nowinek, świeżych stylizacji i dziwnie niezaspokojonej satysfakcji. Przecież, gdy wydam wszystkie oszczędności na IPhone6 już za chwilę „wypadałoby” mieć IPhone7!

 Wystarcza mi również kubek gorącej herbaty w dłoni i czysta kontemplacja na tarasie, gdzie zapominam o ponad planowaniu mojego życia, tworzeniu kalendarzy i punktów z podpunktami do zrealizowania na cały dzień, tydzień i egzystencję. Istny minimalizm. Całkowite szczęście.

„ My, ludzie, jako cywilizacja doszliśmy do takiego momentu, że nie wytrzymujemy już własnych emocji. (…) Ludzie mają teraz wszystko, a tęsknią do najprostszego złapania drugiej osoby za rękę i wspólnego odczuwania.” 

       Wszystkie chwile, w których możesz zapaść się w sofę i przegadać cały wieczór z przyjaciółmi. Obserwować wyjątkowych ludzi, którzy otaczają Cię na co dzień. Widzieć ich uśmiechy i słuchać zabawnych historii. Uczyć się od nich coraz więcej i mieć pewność, że będą przy Tobie, gdy zaczniesz spadać. Jak wspaniały jest dotyk dłoni i przyjacielski uścisk, na który nasze serca szepczą: Jestem szczęśliwa.   

       Moje wszystko to bliskość osób, które kocham. Wieczory, kiedy kładę głowę na klatce piersiowej ukochanego i wsłuchuję się w rytm bicia jego serca, a taniec płomieni ze świeczek sprawia, że czuję się spokojna i bezpieczna. Kiedy we dwoje, nie mogąc zasnąć, układamy psy i kaczki z naszych dłoni, a cienie odzwierciedlają to na ścianie. Gdy siadamy na rowery i w zupełnej niewiedzy jedziemy przed siebie, odkrywając nowe krajobrazy, a po powrocie gramy w zabawne gry i pytania wymyślone przez nas. Kiedy życie wymaga od nas podjęcia ważnych zawodowych decyzji, a my zawsze wybieramy siebie nawzajem, rezygnując z kariery i ogromnych zysków finansowych. W takich momentach praca, pieniądze i wyścig szczurów nie mają znaczenia. Na końcu one i tak nie przyniosą tak nieokiełznanej radości, szczęścia i spełnienia życiowego.

Po co czekać na lepsze rzeczy w naszym życiu, jeśli już je mamy?

Zatrzymaj się chociaż na chwilę.

 Spójrz, jak wiele szczęścia jest dookoła Ciebie.

Czym jest Twoje wszystko?