Zmieniam adres co 3 miesiące

       Czytam o ludziach, którzy wymieniają się listami, korespondują ze sobą miesiącami, a z kurierem są za pan brat i gdyby nie brak czasu, mogliby pić kawę przy porannych plotach. Czytam o ludziach, którzy dekorują swoje przepiękne mieszkania, pilnie podążając  za popularnymi kontami na instagramie, a ich szafy wypełnione są po brzegi starociami i pamiątkami sprzed lat. Skanuję wzrokiem te idealne teksty, biorę ostatni łyk herbaty z jedynego kubka, który zawsze mogę zabrać ze sobą i zerkam na stojącą w kącie walizkę. Bohaterka każdej podróży, matowa, złota na zdezelowanych już kółkach. Dzielnie znosi pakowanie i rzucanie nią przez bagażowych na lotniskach. Walizka to cała moja skrzynka pocztowa, garderoba, dekoracja i pudełko na pamiątki. W niej mieści się kawał mojego życia. Jeden kubek, bo z innych nie przywykłam pić, kilka zestawów ubrań na lato, a kilka na zimę w razie gdyby mojemu managerowi przyszło do głowy wysłać mnie na Antarktydę, kilka wywołanych zdjęć najbliższych i notes. Żadne pamiątki, magnesiki na lodówkę, ramki na zdjęcia, czy wazon na kwiaty po prababci. Jedna mała walizka i nowy adres co trzy miesiące...

       Zaraz usłyszę, że tak mi zazdroszczą, że widzę cały świat, że tak wiele możliwości przede mną. Taka szczęściara ze mnie, bo bezustannie podróżuję i tak dużo odkrywam, adrenalina i nowości każdego dnia, a oni mogą tylko pomarzyć znudzeni szarą monotonią. Moją monotonią okazuje się ta stara podrapana walizka i nowy adres co trzy miesiące...

       Uciekam czasem do wyjątkowych miejsc, które zwiedziłam. Na nowo zachwycam się ich widokiem, odkrywam kręte uliczki i mam wielką ochotę zwyczajnie rozsiąść się w jednym z pobliskich mieszkań i zostać tam na stałe. Każdego ranka oglądać ten sam wschód słońca, pić kawę z ulubionego kubka i mieć pełną lodówkę bez obawy,że za kilka dni wyjeżdżam i cała żywność się zepsuje. Mam ochotę zamieszkać w małym miasteczku z dala od zanieczyszczeń  i hałasów metropolii, wdawać się w pogawędkę z kasjerką ze spożywczaka, kłaniać się tym samym sąsiadom, wdychać świeże powietrze, dobiegające znad morza lub lasu. Zaszyć się w moim mieszkaniu, gdzie każda ściana i dekoracja jest moja, a czas odmierzać za pomocą zmian pór roku i liczby napisanych tekstów, może nawet książek.

       Uszczęśliwiać się podczas długich spacerów z ukochanym i rodzinnych obiadkach z najbliższymi, mieć psa, który w nocy ogrzewa moje zimne stopy, jeść lody na dachu i wystawiać twarz do słońca, zapominając o przestrogach kosmetyczek, że tak niezdrowo i szybciej się zestarzeje... A niech to! Mogę się zestarzeć, mogę mieszkać w skromnym domku na odludziu, mogę nie znać się na najnowszych technologiach i kolejny sezon z rzędu nosić ulubioną sukienkę! Mogę zasiedzieć  się w jednym miejscu i zostać pisarką, tworzyć dla Was z hiszpańskich wybrzeży, mogę rzucić karierę modelki i odstawić zdezelowaną walizkę w kąt. Mogę... ale póki co dalej łaknę podróży, odkrywania z nutką adrenaliny. Mogę, ale póki co fajnie jest tak zmieniać adres co trzy miesiące.

       A tymczasem zabieram się za pakowanie mojej walizki. Już niedługo wyruszam kolejny raz do Hiszpanii! Łapcie mnie na Facebook'u lub na instagramie, a na pewno nie ominie Was dawka słońca prosto z Barcelony i tajemniczych zakątków wybrzeża.

 Trzymajcie się cieplutko !