Uwaga! Hiszpan za kierownicą

       Wychodzę z domu i idę na parking, gdzie zostawiłam auto poprzedniego dnia. W pośpiechu wyjmuję kluczyki z torebki i chcę jak najszybciej włączyć ogrzewanie. Nie do wiary jak sroga zima przyszła do Hiszpanii tego roku. Przeprowadzając się tutaj nie spodziewałam się tak niskich temperatur, obfitych opadów deszczu, a ostatnio nawet śniegu! Siedząc już w samochodzie napawałam się coraz cieplejszym powietrzem wydobywającym się z malutkich krateczek. Włączyłam radio i już chciałam ruszać, gdy zdałam sobie sprawę, że przednia szyba pokryta jest lodem. Zamarznięte szyby w Hiszpanii! To dopiero żart! Uporałam się z tym małym problemem jak na zahartowaną Polkę przystało i ruszyłam do pracy. Właśnie wtedy zapisałam sobie w pamięci pomysł na kolejny post dla Was. Jakimi kierowcami są Hiszpanie? Już Wam opowiadam...

Na luzie

       Wszędobylskie tranquilo, czyli spokojnie, bez nerwów, mam czas, zaraz to załatwię. Już nie dziwi mnie na drogach powolne tempo, zatrzymywanie się na środku drogi czy kilkuminutowe parkowanie. Wstrzymywanie ruchu, bo Jose spotkał Marię na przejściu dla pieszych nie denerwuje nikogo. Tranquilo, poczekam! Włączę sobie muzykę, pośpiewam razem z radio i porozglądam się dookoła, przecież tu jest tak pięknie!  

Przepisowo

       Ograniczenie prędkości do 70, więc zmusza to kierowców do deptania po hamulcach. 70 znaczy 70 i ewentualnie 5 km wzwyż. Nie ma mowy więcej! To akurat zasada, która w przeciwieństwie do Polaków jest przez Hiszpanów przestrzegana wzorowo. Samochody ciągną się sznureczkiem przez teren zabudowany i nikt nie trąbi, nie mruga światłami i nie pogania, wyprzedzając się ryzykownie. Nakazane 50 km/h znaczy 50 i nikt się z tym nie kłóci. Co więcej! Pojawia się wielka solidarność wśród kierowców i Ci, którym zbyt nadto spieszy się dostają swoją burę. Zaczyna się miganie światłami czy jak na złość spowolnienie tempa. Nie ma mowy, aby Hiszpan pozwolił spieszyć się wariatowi, gnającemu na drodze ponad 100 km/h. Przyznam szczerze, że w Hiszpanii sama zwolniłam i nie jeżdżę już tak brawurowo jak miałam kiedyś w zwyczaju. Wyszło mi to na dobre.

Brak kierunkowskazów

       Żeby nie było tak kolorowo! Hiszpanie uwielbiają uprzykrzać mi życie brakiem używania kierunkowskazów. Nie wiem, czy denerwuje to tylko mnie, rodowitą Polkę, czy daje się to we znaki każdemu? Jakkolwiek hiszpańscy kierowcy mają gdzieś zakomunikowanie innym w którym kierunku zmierzają. Bardzo często stoję na skrzyżowaniu, i stoję... i stoję... bo zwyczajnie nie wiem które auto jedzie w którym kierunku! Zupełnie tak, jak gdyby w ich wyobraźni byli jednymi kierowcami na świecie! Nie zliczę, ile razy serce podchodziło mi do gardła, gdy hamowałam w ostatniej chwili, bo akurat komuś odwidziało się jechać prosto i nagle bez żadnego kierunkowskazu zwalnia i skręca w lewo. O zgrozo!

Przeklęte ronda

  

       Tu zacznę narzekać! Oczywiście na początku odniosę się do moich nie najlepszych umiejętności jako kierowcy, ale nie sądzicie, że trzy, a nawet czteropasmowe ronda  to zdecydowanie za dużo? Auta pędzą, każde w innym kierunku, ja wychylam dzióbek maski swojej na dzień dzisiejszy mazdy, chcę wyjechać, ruszyć dalej, ale nic! Każde auto ma pierwszeństwo, jeden pas, trzeci,drugi, czwarty, żaden z kierowców nie pomyśli o włączeniu kierunkowskazów przez co znacznie zwalnia ruch na drogach. Kolejny kierowca, nie znając zasad poruszania się po rondzie blokuje wszystkie wjazdy i wyjazdy, bo zdecydował się okrążyć całe rondo... ostatnim pasem, uniemożliwiając tym samym włączenie się do ruchu innym kierowcom. Te momenty są dla mnie wybitnie stresujące, jakkolwiek widzę w tych rondach ogromny potencjał. W Hiszpanii bardzo rzadko spotyka się skrzyżowania, światła uliczne itd. Najłatwiejszym rozwiązaniem jest rondo kilku pasmowe, auta wskakują i wyskakują w odpowiednim dla nich miejscu, unikając tworzenia się korków. Oczywiście wszystko byłoby o wiele łatwiejsze i szybsze, gdyby wielu kierowców pamiętało z nauk jazdy jak należy zachować się na takim rondzie. Ah!

TIR

       W Hiszpanii kierowcy ciężarówek zdają się prowadzić w dziwnie agresywny sposób. Pędzą na łeb, na szyję, zdecydowanie przekraczając dozwoloną prędkość. Pakują się ze swoimi wielkimi naczepami na malutkie ronda między samochody osobowe, a gdy inni uczestnicy ruchu jadą zbyt wolno, kierowca TIR-a rości sobie prawa do migania mu światłami czy stresującego podjeżdżania coraz bliżej tyłu auta. Koszmar! Nie bez powodu podczas kontroli pojazdów złapano ogromną liczbę kierowców ciężarówek pod wpływem alkoholu lub co gorsza narkotyków. Istny koszmar!   

  Tolerancja i uprzejmość

       Jakkolwiek bycie kierowcą w Hiszpanii to bardzo prosta sprawa. Chwilami myślę nawet, że jeździ mi się o wiele lepiej niż w Polsce! Kierowcy na drogach są tolerancyjni i otwarci. Rozumieją, że czasem można się zagapić, zabłądzić, czy znaleźć pechowe miejsce do parkowania, które chcąc nie chcąc wymaga czasu. Zazwyczaj spotykam się z uprzejmością wśród kierowców i ogromnym pokładem cierpliwości. Nie byłam do tej pory świadkiem żadnego nachalnego trąbienia czy krzyków „jak jeździsz k**** przez rozsuniętą szybę. W Hiszpanii jeździ się spokojnie, bez nerwów i właśnie tranquilo...

Ciekawa jestem czy macie swoje doświadczenia w prowadzeniu auta w krajach zagranicznych? 

Koniecznie podzielcie się ze mną swoimi przemyśleniami !