Sesja zdjęciowa dla Victorio Lucchino

        Z kubkiem gorącej kawy weszłam do studio fotograficznego. Spodziewałam się pobudzonej już atmosfery i krzątającej się ekipy, mimo że wskazówki zegara dopiero co pokazały siódmą rano. Oczekiwałam zobaczyć zespół, przygotowujący się do sesji zdjęciowej. Ustawianie tła i światła, prasowanie ubrań, szykowanie miejsca do makijażu i cały ten zwyczajny zamęt, jaki panuje przy większych projektach. Nic takiego nie zadziało się. Przywitało mnie buczenie lampy i uśmiechnięta sprzątaczka, dzięki której weszłam do ciepłego studio. Jestem przecież w Hiszpanii- pomyślałam, siadając wygodnie na kanapie. Popijałam spokojnie kawę, wykorzystując zachłannie czas na poranne przeglądanie blogów. Kilka minut po czasie usłyszałam stukot przesuwanej po podłodze walizki i ożywione rozmowy. Studio powoli wypełniło się życiem. Wizażystka zaczęła ustawiać cały kosmetyczny asortyment na toaletce, fryzjer cierpliwie rozplątywał kable suszarek i lokówek, ktoś zapytał mnie o numer buta, kraj pochodzenia i troskliwie o kolejną porcję kawy. Zaraz potem przyszła organizatorka sesji, opowiadając mniej więcej co czeka mnie tego dnia. Zdjęcia dla Victorio Lucchino- hiszpańskiego projektanta, który swoim niepowtarzalnym stylem podbił serca miłośników mody na całym świecie. W udziale przypadło mi być twarzą dla kolekcji drugiej klasy projektanta czyli tej mniejszej, mniej znanej, bardziej casualowej... No cóż, bywa i tak... Zupełnie niezrażona tym faktem, bowiem liczy się możliwość rozwoju, zabrałam się ochoczo do pracy! ... to znaczy, oddałam się w objęcia ekipy.

       Przygotowania do sesji minęły mi w błyskawicznym tempie. Wizażystka okazała się maniaczką kosmetyków naturalnych, więc obie znalazłyśmy wspólny język. Porównywałyśmy krycie podkładów, opowiadałyśmy o wrażeniach pielęgnacji danymi kremami i sztuką makijażu próbowałyśmy wydobyć jak najwięcej wdzięku z mojej twarzy. Eksperymentowałyśmy z różem w każdym odcieniu i ku memu zdziwieniu efekt końcowy spodobał mi się! Zazwyczaj unikam różowych cieni, a nawet konturowania, jakkolwiek moja czarodziejka dodała odrobinę blasku, rozświetlenia, a ja gotowa byłam na godne prezentowanie marki. Włosy pozostawiliśmy prawie nienaruszone. Szczotkowanie, delikatne podkręcenie na lokówce i lakier dla utrzymania efektu przy setkach zmian ubrań.

       Gdy cała byłam odmieniona skierowano mnie na plan zdjęciowy. Na miejscu czekała na mnie przeurocza Laura, która zajęła stanowisko fotograf oraz zwariowana  stylistka- Gisella. Tego dnia nie dane nam było pracować w licznym gronie, co tylko wprawiło nas w lepsze humory. Zero nerwów, hałasu i niepotrzebnie podzielonych zdań. Projekt z góry ustalony był na główną sprzedaż online, stąd też naszym zadaniem było stworzenie lookbook-a wszystkich stylizacji projektanta.

       Podczas gdy ja z Laurą testowałyśmy światło, Gisella przygotowywała kolejne zestawienia ubrań. Było ich ponad czterysta, stąd też praca dla Victorio Lucchino ku mojej uciesze przeciągnęła się na kolejne cztery dni.

       Tematyką sesji zdjęciowej była przede wszystkim kobieca delikatność, naturalność i powolne ruchy. Liczyło się uchwycenie falującej spódnicy, sukienki, czy rozmarzonego spojrzenia. Sami oceńcie efekty i koniecznie dajcie znać w komentarzach co Wy o tym myślicie!

       Kolejne godziny, a nawet dni upłynęły niesamowicie szybko, pracowicie, ale również w świetnej atmosferze. Pobudki o czwartej rano wynagradzałyśmy sobie litrami kawy. W studio rozbrzmiewały szalone lata 80-te, które siłą rzeczy zmuszają do tańca, ruchu i rozbudzenia się. Nie pogardziłyśmy również typowo świątecznym repertuarem, był wtedy koniec listopada, więc czułyśmy się w pełni uprawnione do takich wybryków. Muzyce nie mogłyśmy odmówić, nie było limitu! Gorzej miała się sytuacja z miejscem, bowiem na wykonanie zdjęć byłyśmy ograniczone do studio i zmiany kolorów tła. Jednak i z tym jako zgrana ekipa poradziłyśmy sobie świetnie. Grałyśmy na zmianę pociętymi szablonami tektur, mieszałyśmy pastelowe kolory, ustawiałyśmy drewniane pufy, siadałam na podłodze, oszukiwałyśmy światłem... Istna burza mózgów! Sesja zdjęciowa, mimo tak prostego projektu, wydaje się być naprawdę klimatyczna! Uwielbiam pastelowe odcienie, naturalność i casualowe zestawienie stylizacji.

        Jak Wam przypadły do gustu zdjęcia? Podobają Wam się tego typu posty z mojej codzienności w pracy? Koniecznie dajcie mi znać w komentarzach!