Kwiecień pod lupą

        Nie wiem, kiedy odszedł. Nie wiem, kiedy maj zastąpił jego miejsce. Zanotowałam wielki wybuch magnolii w Polsce, wysyp moich ulubionych tulipanów, więcej słońca i pierwszą skórę muśniętą słońcem. W pędzie zdążyłam odwiedzić Polskę i Portugalię, przepracować mnóstwo dni i przespać ten miesiąc zupełnie. Kwietniowe dni uciekły mi zdecydowanie za szybko! Zdaje się, że moje ciało zmagało się również z przesileniem wiosennym, bo w wolne chwile wyjątkowo upodobałam sobie wylęgiwanie się na kanapie i spanie do późna. Kwiecień pozostawił po sobie mieszankę lenistwa i zabiegania. Przebudzenia wiosennego i zmęczenia. Co wydarzyło się w kwietniu? Zapraszam na Miesiąc pod lupą!  

Blogowo

       Tworzenie postów przychodziło mi wyjątkowo ociężale. Dość aktywny tryb życia, podróże, a tym samym wolne chwile wykorzystane na zupełny odpoczynek znacznie opóźniły publikacje kolejnych postów. Jakkolwiek jestem Wam wdzięczna, że nadal pozostajecie tak aktywni, dodając mi motywacji i nowych inspiracji! Dziękuję!   

  

       W kwietniu pojawiło się na blogu pięć nowych wpisów z czego największą popularnością cieszyły się:

1.       O polskiej wiośnie, bliskich na wyciągnięcie ręki i iskierce miłości...

2.       Sesja zdjęciowa, testy i portfolio modelki

3.       Jak wyglądają święta Wielkanocne w Hiszpanii?

       Zaczęłam również tworzyć codzienne stylizacje, a w związku z tym sesje zdjęciowe, czego efekty spotkały się z wielkim uznaniem. Zdjęcia możecie zobaczyć tutaj i tutaj.  Dziękuję Wam za tak ciepłe słowa! Cieszę się, że zauważacie i doceniacie pracę i serce, jakie wkładam w tworzenie tego miejsca. Dziękuję za Waszą obecność!

      W kwietniu zostałam również zaskoczona nominacją do akcji Share Week przez Weronikę z bloga Simply Beautiful oraz Magdę z Mówiąc Słowami . To dla mnie ogromne wyróżnienie! Dziękuję raz jeszcze!

Zawodowo

       Między jedną, a drugą drzemką na kanapie byłam również zmuszona wstawać o piątej rano, biegać po castingach, pozować do katalogów online, brać udział w pokazach mody ślubnej oraz tworzyć portfolio. W kwietniu udało mi się zorganizować sesję zdjęciową z przewspaniałym fotografem z Madrytu. Zarówno zdjęcia, kulisy sesji zdjęciowej jak i informacje praktyczne z życia modelek znajdziecie w poście -> tutaj

       Ostatnie dni kwietnia miałam zaszczyt przechadzać się po wybiegach w nieskazitelnie białych sukniach ślubnych. Bowiem w Barcelonie odbył się tydzień mody ślubnej, kiedy to wszyscy projektanci szczycą się swoimi dziełami, obserwatorzy wzdychają z rozmarzeniem do lśniących sukien, a modelki korzystają z okazji i przymierzają, wdzięcząc się do luster i dumnie zadzierając nosy, że takie cuda mogą nosić. Tydzień przebiegł mi bajecznie! Pracowicie, aczkolwiek bajecznie! Relacja z  tygodnia mody ślubnej pojawi się już niedługo na blogu. Pozostańcie czujni!

Sielankowo

       Czy bezproduktywne wylęgiwanie się na kanapie można uznać za sielankę? Jeśli tak to śmiało mogę powiedzieć, że w kwietniu znalazłabym dużą ilość dni, podczas których robiłam zwyczajnie nic. Gapiłam się w kołyszącą się wodę w basenie, czytałam książki, piłam kawę i spałam. Kwiecień przeobraził mnie w leniwego niedźwiedzia, któremu wcale nie uśmiechało się budzić z zimowego snu. Nie mam się czym chwalić i na nadchodzący maj postanawiam być bardziej aktywna! Pomożecie?

     Największym dla mnie wydarzeniem tego miesiąca była wizyta w Polsce i czas spędzony z rodziną. Mimo że były to zaledwie cztery dni naładowałam swoje baterie, wyściskałam najbliższych, objadłam się polskich pyszności co niemiara i zatrzymałam na chwilę czas. O tym, jak ważne są chwile spędzone z najbliższymi możecie poczytać tutaj

       Wizyta w Polsce wiązała się również z rozpoczęciem przygotowań do ślubu. Mogę Wam zdradzić, że razem z narzeczonym mamy już zarezerwowane miejsce na ślub oraz fotografa i kamerzystę. Wyznaczona data ślubu to 7 lipca 2019r., czyli nasza dokładnie szósta rocznica związku z J.! Podekscytowanie i szczęście pobudziło mnie do kolejnych przygotowań, mrzonek o sukni ślubnej i organizacji przyjęcia. Czy są tu jakieś przyszłe Panny Młode?

       Zdawałoby się, że cały kwiecień spędziłam w Polsce, a było to zaledwie cztery dni! Poza tym moja stopa stanęła jeszcze po raz kolejny w Portugalii, niestety tym razem tylko i wyłącznie w celach zawodowych, gdzie nie miałam czasu na nic poza pracą, spaniem i krótkimi spacerami po uliczkach urokliwego Guimares. W Hiszpanii zaliczyłam pierwsze opalanie, obiad na plaży i czytanie książek przy akompaniamencie szumu fal i krzyku mew. Przepiękny raj! Nic dziwnego, że rozleniwiłam się zupełnie!

Zakupowo

       Popłynęłam! To były chyba moje pierwsze zakupy w tym roku, więc mogłam pozwolić sobie na nowości bez żadnych wyrzutów sumienia. Zazwyczaj jestem ponad oszczędna i cenię sobie minimalizm w szafie oraz kosmetyczce. Jakkolwiek kilka miesięcy bez zakupów przyniosły pustki konieczne do wypełnienia. Tak więc zaopatrzyłam się w nową bluzkę z napisem „Simple is beautiful” oraz bikini. Już nie mogę doczekać się pierwszej kąpieli w morzu!

       Swoją biblioteczkę wzbogaciłam aż o pięć nowych książek! Część z nich o tematyce psychologicznej, pielęgnacyjnej, a także zawodowej, czyli w moim przypadku- modelingowej. Z pewnością skrobnę recenzje książek o modelingu! Ciekawe z czym zgodzę się, a czemu zdecydowanie zaprzeczę? Którą recenzję chcecie przeczytać jako pierwszą? 

       Wizyta w Polsce również kusiła na zakupy. Tym razem zaopatrzyłam swoje zapasy w moich ulubieńców takich jak szampon i maska do włosów z Vianek i Sylveco,krem pod oczy itd. Zostałam również szczęśliwą zwyciężczynią konkursu organizowanego przez Olę z bloga Zielony Pokoik. Dostałam pięknie zapakowane pudełeczko z kosmetycznymi skarbami. Znalazł się tam między innymi krem z Tołpy, baza rozświetlająca AA, podkład, tusz do rzęs, olejek z pestek moreli, cienie do powiek... i mnóstwo innych! Zastanawiam się nad stworzeniem oddzielnego posta z recenzjami danych kosmetyków. Co Wy na to?

4 najlepsze zdjęcia instagrama

       A oto najpopularniejsze zdjęcia instagrama w kwietniu:

Jaki był Wasz kwiecień? Aktywny czy leniwy? Koniecznie dajcie znać w komentarzach!

Udanego maja!

Ściskam,

Wasza Paulina G Lifestyle

O polskiej wiośnie, bliskich na wyciągnięcie ręki i iskierce miłości...

       Są przy nas zawsze. Klaszczą i piszczą z radości razem z nami, gdy osiągamy sukcesy. Dopingują na wyboistej drodze do spełniania marzeń. Zganiają z kanapy na kolejny trening lub dla odmiany gotują kaloryczne potrawy na poprawę humoru i udostępniają swoje ramię, abyśmy w gorsze dni mogli się a nich wypłakać. Ich imię wyświetla się na ekranie telefonu, gdy zdaje się, że cały świat o nas zapomniał. Są niczym ciche anioły. Dają sygnał, że są poprzez swoją obecność obok nas, promienny uśmiech, ciepłe słowo czy uścisk dłoni, który zdradza całą miłość, troskę i zaangażowanie. To oni- najbliżsi, rodzina, przyjaciele. Osoby, bez których nasze życie traci barwę i wyrazisty smak.

        Tylko dlaczego tak łatwo o tym zapominamy? Dlaczego, aby wspólnie zjeść kolację musimy czekać do Wigilii? Dlaczego słowa kocham Cię przechodzą łatwiej w Walentynki, a nie każdego dnia wychodząc z domu do pracy? Dlaczego tak opornie wychodzą od nas uściski, pocałunki i słowa ogromnego uznania? Dokąd biegniemy tak szybko, zapominając przy tym o najbliższych? Co liczy się bardziej niż rozmowy z mamą przy kawie, czy rodzinny obiad? Obecność. Zatrzymanie się na chwilę...

       Siedzę na kanapie rodzinnego domu. Wdycham głęboko polską wiosnę, wpadającą do pokoju przez otwarte drzwi balkonowe, słyszę znajome odgłosy z kuchni i chrapanie psa. Czuję się tak błogo i spokojnie. Świat zatrzymuje się na kilka dni. Zapominam o bieżących sprawach, czekających projektach, pracy, castingach i obowiązkach na kolejny tydzień. Zupełnie nie przejmuję się systematycznym przestrzeganiem treningów, diety, kształtowania warsztatu pisarza czy tworzeniu portfolio. Marzę, aby dzień stał się dłuższy, a noc nigdy nie nadeszła. Chcę zatrzymać ten czas. Moją mamę krzątającą się w kuchni,  R. zapowiadającego danie popisowe szefa. Podjadającego brata z łobuzerskim uśmiechem, perlisty śmiech mojej przyszłej bratowej i bawiące się na dywanie psy. Pragnę umieścić ich wszystkich w jednym kadrze, razem z zapachami, odgłosami i tym ciepłym „czymś” rozlewającym się po moim sercu. 

       Zdaje się tak proste chwile, codzienne, mało znaczące, a jak wiele wnoszą w nasze życie! Dodają energii, motywują, określają miejsce skąd pochodzimy, a tym samym nas samych. Przecież to, jacy jesteśmy to nic innego jak zlepek wspomnień z domu rodzinnego. Przejęte dobre cechy takie jak gadatliwość po mamie czy punktualność po tacie. Te bardziej znienawidzone jak perfekcjonizm i niepewność siebie. Zawzięcie przy skakaniu po drzewach, brak cierpliwości przy pieczeniu ciast z piasku i szalona miłość do książek. To cała ja. Ta mała i ta prawie już dorosła. Rozmarzona z kawą o poranku, minimalistka w szafie, kochanka natury z psem na spacerze. Z oczami wędrującymi po błękitnym niebie, z westchnieniem do gwiazd, trzymanie dłoni ukochanej osoby. Te rozmowy o wszystkim, do późna w nocy, do głębi serca. To cała ja. To mój dom i ten czas. Teraz i Tu.

       Spaceruję po znajomych polskich uliczkach, urywki wspomnień przeskakują mi przed oczami, niczym klatki z filmów. Lody, truskawki, zdana matura, spacery, spadające gwiazdy, przejażdżki, grill, głośny śmiech, pierwsze randki, złamane serca, dojrzalsze decyzje, identyfikowanie siebie. W tym wszystkim Oni- rodzina. Ściskam ich raz jeszcze, bo nie wierzę, że znów jesteśmy wszyscy razem w komplecie, a swoją pozytywną energią chcę popchnąć dalej w świat tą iskierkę miłości. Ciepło, które sprawi, że z wielkim uśmiechem odwiedzisz swoje rodzeństwo, kupisz mamie kwiatki i zaprosisz na kawie. Zadzwonisz, żeby powiedzieć jak bardzo ich kochasz, bo przecież kochasz, prawda?

       Nie trać czasu na nigdy niekończący się pościg. Weź do ręki telefon, wyjdź z domu, otwórz swoje ramiona i daj ponieść się iskrze miłości!

Proste, banalne, a przecież daje tyle szczęścia!

       Stylizacja stworzona dla Bonprix - sklepu internetowego, w którym jako jedynym znalazłam długo poszukiwaną, idealną sukienkę w kwiaty i moim ulubionym kolorze bordo. Jak podoba Wam się zestawienie całego outfitu?

SUKIENKA: BONPRIX

TOREBKA: BONPRIX

PASEK: BONPRIX

KOLCZYKI: BIJOU BRIGITTE

BUTY: BONPRIX

Zapach lata- stylizacja Rosegal

       Obudził mnie śpiew ptaków, radosny i ożywiony. Wróble ćwierkały, przeskakując z gałązki na gałązkę, a kukułki powtarzały jak mantrę swoje „kukuuu ku kukuuu ku” Pomarańczowa kula zaczęła wdzierać się do mojej sypialni, a przez otwarte okno wpadało rześkie powietrze poranka. Uznałam to jako zapowiedź pięknego dnia. Podniosłam się z łóżka, zjadłam w pośpiechu śniadanie i otworzyłam szeroko drzwi szafy. Już dawno pożegnałam się ze swetrami, więc i na ciężkie, ciemne jeansy również przyszedł czas. Wskoczyłam w zwiewną sukienkę w drobne białe kwiaty, stopy wsunęłam w lekkie balerinki z wiązaniem na kostce i nie zapominając o okularach przeciwsłonecznych i najpotrzebniejszych rzeczach zamkniętych w małej torebce, wyszłam z domu.

       Dzień powoli budził się do życia. Jakkolwiek bez zbędnego pośpiechu. Dzieci zajadały lody,idąc do szkoły, mamy robiły spożywcze zakupy w lokalnych sklepikach, a staruszkowie spacerowali ze swoimi czworonożnymi pupilami. Zauważyłam też kilka karawanów, błąkających się w przeciwnym do plaży kierunku. Szłam skupiona. Jak najszybciej chciałam dotrzeć do morza. Moje ciało gnało przez żwirową uliczkę, wiedzione coraz intensywniejszym zapachem słonej bryzy.

       Zapach... Zapach słonego morza i szorstkiego piasku na skórze. Zapach kremu do opalania i uczucie chłodu w momencie nakładania go na skórę. Zapach zmoczonego przez wzburzone fale morza bikini i świeżość wilgotnych włosów pozostawionych do wyschnięcia po kąpieli na gorącym powietrzu. Zapach truskawek dojrzewających tak soczyście, zapach lodów o smakach z całego świata. Zapach chłodzonego smoothie, które wypijam jednym łykiem, gdy wyczerpana wracam z plaży. Zapach muszelek, które dumnie dekorują moją umywalkę. Zapach kwiatów, które o zachodzie słońca pachną tak intensywnie, że tracę zmysły. Aromat rześkich wieczorów na tarasie i zapach przygotowywanych owoców morza wydobywający się z kuchni sąsiadów. Zapach, który daje nadzieję, osusza łzy, obiecuje przygodę życia. Zapach, który budzi do życia, wyostrza zmysły i sprawia, że prostota życia jest o wiele piękniejsza i łatwiejsza.

      Doszłam do morza. Usiadłam na brzegu i wpatrywałam się w linię, zacierającą się między lazurową wodą, a błękitem nieba. Brak limitu, dzika wolność i niemożliwe do opisania szczęścia. Wdycham słony zapach morza, ziemisty, ale delikatny zapach piasku pod stopami i serce przepełnione nadzieją. Sukienka w stylu hiszpanki odkrywa moje ramiona, dając tym samym znak słońcu, aby ogrzewało moją zmarzniętą po zimie skórę. Pozwalam, aby promienie wnikały głęboko we mnie, niwelują cały chłód i smutek minionej szarugi i życiowych sztormów. Biała torebka w drobne gwiazdki błyszczy w świetle porannego słońca, a ja z głową pełną marzeń wdycham zapach lata.

       Tak pachnie moje. Ze świeżymi truskawkami, słoną skórą i olejkiem do opalania. Pachnie przygodą, romantyzmem i szczęściem, dreszczykiem  emocji na skórze!

A Twoje lato, jak pachnie?  

SUKIENKA- ROSEGAL

TOREBKA- ROSEGAL

ZEGAREK- LOKALNY SKLEP W TAIPEI

NASZYJNIKI- ROSEGAL

BUTY- JULIETTA

Sesja zdjęciowa, testy i portfolio modelki

       Jechałam wtedy pociągiem do Barcelony i jak to zazwyczaj bywa w mojej pracy jako modelka kompletnie nie miałam pojęcia jak będzie wyglądał mój dzień, jaki motyw będzie miała dana sesja zdjęciowa i z kim przyjdzie mi pracować. Przygotowana już na niespodzianki obserwowałam przesuwające się szybko widoki. Pierwsze oznaki wiosny zaczynały domagać się zrzucenia ciepłych kurtek i wyjęcia z szafy lżejszych butów. Hiszpania powoli wypełniała się turystami, a na plażach biegnących wzdłuż torów można było zobaczyć pierwszych odważnych do kąpieli. Jak wspaniale!

       Wysiadłam na stacji kolejowej i pieszo rozpoczęłam swoją wędrówkę pod wskazany przez moją agentkę adres. Jak zwykle przyjechałam dużo wcześniej, więc szłam powoli, podziwiając po raz setny uliczki Barcelony i tym samym próbując zgadnąć co czeka mnie dzisiejszego dnia. Wiedziałam, że są to testy, że żadna z tego sesja zdjęciowa, ani świetna zabawa, że nie mam co liczyć na fantazyjne makijaże, włosy ułożone w perfekcyjne pukle loków i olśniewające stroje. To miały być zwyczajne testy, specjalnie do mojego portfolio. Tak dla odświeżenia i kilku nowości. Tym samym zdałam sobie sprawę, że jeszcze nie opowiadałam Wam o tej sferze modelingu, a mianowicie o tworzeniu portfolio modelek! Gdy dotarłam do drzwi studio włączyłam tryb czujnego obserwatora, aby wszystko dokładnie Wam opowiedzieć i razem z dźwiękiem skrzypiących drzwi weszłam ponownie do mojego świata modelingu. Dzisiaj zapraszam również i Was!

Portfolio i testy- co to takiego?

       Tak na początek w ramach wyjaśnienia powiem krótko, że portfolio to nic innego jak ogromny album formatu A4, wypełniony zdjęciami modelki. Zdjęcia te są starannie wyselekcjonowane przez sztab profesjonalistów,pracujących w agencji. To właśnie oni zajmują się promocją i reprezentacją dziewczyny, a portfolio jest kartą przetargową w tym biznesie. Piękne zdjęcia, różnorodne stylizacje, wyczuwalny klimat i emocje, podkreślenie najlepszych cech urody modelki to już połowa sukcesu do rozwoju i wykonywania dalszych prac dla świetnych marek. Zanim jednak dojdzie do tych prac modelka musi zbudować wystarczająco dobre i mocne portfolio, a za to odpowiedzialne są właśnie testy.

      Test to najszybsza sesja zdjęciowa jaką przyjdzie wykonać modelce w swoim zawodzie. Kilka godzinek, podczas których fotograf stara się uchwycić w kadrze piękno dziewczyny. Na podstawowych testach zazwyczaj nie ma żadnego wizażysty ani stylistek (jest to projekt realizowany i sponsorowany przez pasję, czyli jedyne co wygrywamy w tym przetargu to zdjęcia). Modelka ma na sobie delikatny i naturalny makijaż, a ubrania to mieszanka ulubieńców z szafy modelki i fotografa. Może to być rozciągnięty sweter, body, luźna koszula... możliwości jest mnóstwo, a wszystko zależy to od tego w jakim stylu najlepiej czuje się modelka. Po tak krótkim przygotowaniu zaczynają się zdjęcia, podczas których modelka daje z siebie wszystko, a zadaniem fotografa jest uchwycenie jak najbardziej naturalnego piękna.

Do dzieła!

 

       Gdy już wiecie w jakim celu pojechałam do Barcelony, co to są testy i dlaczego nie byłam podekscytowana na myśl o nich, mogę Wam opowiedzieć jak tym razem wyglądała sesja zdjęciowa.

       Drzwi otworzył mi niski mężczyzna z aparatem w ręku i uśmiechem od ucha do ucha. Nie byłam zaskoczona pocałunkami w policzek, przecież jesteśmy w Hiszpanii. Weszłam do środka i rozpoczęliśmy wstępną, typową rozmowę. „Skąd jesteś, jak długo jesteś modelką, w jakiej jesteś agencji, chcesz coś do picia, jak stoisz z czasem, pogoda, Hiszpania, Polska, wspomnienia, przygody,zdjęcia”... No właśnie! Zdjęcia! Chyba po to tu jesteśmy! Nie myślcie sobie, że takie pogawędki nie mają sensu i są stratą czasu. Co to, to nie! Są przełamaniem pierwszych lodów z nowo poznaną osobą. Nie wszystkim idzie tak łatwo pozowanie przed kimś, kogo widzimy pierwszy raz w życiu. Krótka wymiana zdań i kilka słów o sobie zawsze ułatwiają zadanie. Dziewczyna musi wyglądać na zdjęciach na rozluźnioną, uśmiechniętą, spokojną, a nie spiętą i zestresowaną. Bezlitosna kamera zawsze mówi prawdę i gdy atmosfera jest ciężka zdjęcia zwyczajnie nie wychodzą dobre. My z fotografem tak się zagadaliśmy, bowiem praktykowaliśmy na zmianę język angielski i hiszpański, że nie spostrzegłam nawet kiedy minęły dwie godziny. Między jedną salwą śmiechu, wyjaśnianiem klimatu zdjęć, a tłumaczeniem polskich słówek mieliśmy zrobione testy. Przycisk aparatu wyłapywał najbardziej naturalne momenty, przerywniki podczas rozmowy i skupione spojrzenia. Fotograf spisał się idealnie! Na czarno białych fotografiach uchwycił moją marzycielską duszę, uwielbienie do prostoty i minimalizmu, a także dojrzewającą we mnie kobiecość. Domowe rozciągnięte swetry, luźna koszula, mokre włosy i spokój. Cała ja. 

      Co o tym myślicie? 

    

Zdjęcia: Raul Bateman

Jak wyglądają Święta Wielkanocne w Hiszpanii

       W tym roku po raz pierwszy w życiu spędziłam święta poza polskim domem rodzinnym. Natłok pracy, ceny biletów lotniczych, a także plany na kwiecień uniemożliwiły mój pobyt w Polsce w te wyjątkowe dni. Swoje pierwsze święta poza domem spędziłam w Hiszpanii. Czy święciłam jajka? Jakie tradycyjne potrawy jada się w te dni i jak świętują mieszkańcy wiecznie słonecznego kraju? Już Wam opowiadam...

Długi czas świętowania

       Jak na prawdziwych Hiszpanów przystało okres świętowania jest znacznie dłuższy niż w Polsce. Ustawowe dni wolne od pracy do Wielki Czwartek, Wielki Piątek oraz Niedziela wraz z Poniedziałkiem. W tym Poniedziałek Wielkanocny jest dniem świętowania tylko i wyłącznie w Katalonii, reszta mieszkańców kraju zaczyna swój pracowity tydzień. Mam szczęście, że mieszkam w rejonach Katalonii, stąd też mój czas świętowania zaczął się już w środę! Moja agencja zamknęła biuro, ustawiła automatyczną sekretarkę, powiadomienie e-mail i wszyscy zgodnie wybrali się na Wielkanocne świętowanie, a może przygotowywania...?

       Nieeee... Tutaj nikt nie słyszał o myciu okien na święta Wielkanocne. Nikt nie sprząta jak zwariowany, ani nie gotuje ogromnych porcji jedzenia. Zresztą, nie byłoby komu tego jeść, ponieważ wszyscy pakują swoje najpotrzebniejsze rzeczy i wyruszają w podróż. Tutaj nikogo nie dziwi, że rodziny spotykają się na polach namiotowych, w domkach letniskowych lub zamiast elegancko zastawionego stołu organizują grilla na plaży. Tutaj strój jaki obowiązuje to wygodne buty, sportowy dres i cieplejsza bluza, która ochroni przed jeszcze wyczuwalnym chłodem wiosennym. Dla nas Polaków to klimat zupełnie majówkowy, kiedy to rozpoczyna się sezon grillowania i łapania pierwszych promieni słońca.

Mało utartych tradycji   

     

       Hiszpanie cenią sobie spokój, czas spędzony z rodziną i te momenty, w których mogą rozsiąść się wygodnie na rozkładanym leżaku, podjadać oliwki, popijać wino i wpatrywać się w piękne widoki. To stało się ich główną tradycją. Nie jest to kraj, w którym uznaje się post, tradycje święcenia pokarmów, malowania pisanek itp. Najważniejsze w tych dniach to odpoczynek i wspaniała przygoda. Hiszpanie zamykają swoje domy, restauracje wypełniają się ludźmi, a ulice pełne są śmiechu dzieci i spacerujących z nimi rodziców. Mało kto przejmuje się utartym schematem tradycyjnych świąt Wielkanocnych. Każdy robi to, co lubi i na co ma ochotę. Jakkolwiek w Poniedziałek Wielkanocny, czyli po hiszpańsku Dia de la Mona wszyscy mają ochotę na mona. Mona to nic innego jak ciasto, na którym ustawia się czekoladowe figurki. Tradycyjne stare mona to te z jajkiem w środku, jakkolwiek obecnie równie dobrze prezentuje się tam czekoladowy zając, kura, a nawet gracz drużyny piłki nożnej. Każdy dekoruje swoje ciasto według własnego upodobania, a następnie dzieli się ze wszystkimi gośćmi.

Źródło zdjęcia - tutaj

       Zapewne bardziej wtajemniczeni w tematyce hiszpańskiej kultury zarzucą mi, że bardzo popularne są również procesje Wielkiego Piątku, upamiętniające Drogę Krzyżową Jezusa. Faktycznie, Hiszpania słynie z organizacji wielkich promenad, gdzie są nawet ludzie, którzy samobiczują się, płaczą, szlochają i zdaje się, że zapomnieli, że Jezus zmartwychwstał tysiące lat temu. Nie ma potrzeby wkładania co roku plastikowej lub porcelanowej figurki do grobu lub wynoszenie figurek na ulice miasta i zawodzenie. Stąd też ja stronię od tych zwyczajów i staram się unikać jak ognia takich przedstawień.

Wolność Tomku...

       Idąc tropem Hiszpanów swoje święta Wielkanocne również spędziłam po swojemu. Świętowanie rozpoczęłam już we wtorek obiadem z rodziną mojego narzeczonego. Nie obyło się od tradycyjnych oliwek, paelli, owoców morza i tortilli. Zostaliśmy wtedy wszyscy uraczeni historiami dziadków z lat sześćdziesiątych co było dla mnie niesamowitym wydarzeniem. Mogłam słuchać dziadka godzinami, gdy opowiadał o tak odległych czasach hiszpańskiej historii. W czwartek i piątek trzymałam równe tempo świętowania. Przechadzałam się po zlanych słońcem uliczkach Tarragony, zatrzymywałam się w pobliskich barach na filiżankę kawy i zwyczajnie relaksowałam swoje ciało i myśli.

       Nie obyło się bez odwiedzin naszych znajomych, których wizyta przeciągnęła się oczywiście o kilka godzin dłużej niż sama bym się spodziewała. Jakże zresztą mogłabym wyobrazić sobie, że hiszpańscy goście wpadną do mnie jak po zapałki. Zapukali do drzwi mojego mieszkania na poobiednią kawę, a zostali aż do późnej kolacji. Viva Espana! W te dni spotykaliśmy się również z liczną rodziną J., a uwierzcie mi, że jego rodzina jest baaardzo liczna, stąd też każdy dzień mieliśmy już z góry zaplanowany. Stołowałam się u ciotek, wujków, znajomych itd. Co za uczta! Co za świętowanie!

Wielka Niedziela i Poniedziałek Wielkanocny

 

       Tutaj oczywiście dla nas, chrześcijan, przypada największe apogeum świętowania. Kiedy po raz kolejny wspominamy zwycięstwo życia nad śmiercią, gdy nasza dusza raduje się prezentem życia wiecznego, jaki dostaliśmy od Boga. To właśnie w te dni całe rodziny spotykają się, aby wspólnie świętować te wyjątkowe dni. Na znak podtrzymania moich polskich tradycji zorganizowałam śniadanie wielkanocne, na którym była obecna moja koleżanka z Polski. Obie przygotowałyśmy jajka faszerowane i blok czekoladowy, a jako zastępca cienkiej kiełbasy idealnie spisał się hiszpański jamon, chorizo i bagietka. Tego dnia zabrakło jedynie żurku, ale śniadanie iście bajeczne!

     Między przyrządzaniem paelli, a spacerem po plaży miałam okazję zobaczyć na skypie całą moją rodzinkę zgromadzoną przy stole w Polsce. Chociaż odrobina ich obecności w ten ważny dzień zdawała się być dla mnie najpiękniejszym elementem podczas pierwszych świąt spędzanych poza domem. Mogłam zobaczyć ich śmiejące się twarzyczki i oczywiście uginający się od potraw stół, który w Hiszpanii spotkał się z wielkim zdumieniem i okrzykami podekscytowania.

       Niedzielne popołudnie przeznaczone było na wyciszenie się i podziękowanie Jezusowi za tak wielki prezent, jaki nam podarował. Spędziłam kilka godzin na nabożeństwie modląc się, wychwalając Pana i śpiewając.

       W Poniedziałek Wielkanocny również pominęłam się z tradycją lania wody, ale w zamian za to wybraliśmy się z całą rodziną mojego narzeczonego do urokliwego miasteczka o nazwie Forres. Lokalizacja była przepiękna! Dookoła otaczały nas góry, serpentyny i stare kamieniczki miasteczka. Idealne miejsce na odpoczynek, pałaszowanie kiełbasek z grilla i granie w piłkę z całą hiszpańską gromadą.

       Zachodzące słońce za górami zwiastowało koniec dnia, a tym samym koniec świętowania i odpoczynku od rzeczywistości.Każdy pakował swoje rzeczy do bagażnika, myślami uciekając już do dnia następnego, przeraźliwego alarmu, obowiązków i codzienności. Ja nadal uśmiechałam się, czując w sercu to wyjątkowe ciepło. On jest z nami obecny zawsze. Bez względu na okres świąt czy życia codziennego. Zawsze przyniesie nam ogromną porcję radości, świeżego powiewu wolności i miłości.  Alleluja! Pan Jezus zmartwychwstał!  

A jak wyglądała Wasza Wielkanoc?