Jak obchodzi się święto Trzech Króli w Hiszpanii?

         Siadam wygodnie na dywanie, biorę ze sobą nożyczki, taśmę i papier pełen reniferów z czerwonymi nosami . Uśmiecham się do siebie pod nosem, bo zdaję sobie sprawę z komizmu sytuacji- zabieram się za pakowanie prezentów w pierwszych dniach stycznia. Czy to nie jakiś absurd!?

       Z głośników dobiegają mnie dźwięki świątecznych piosenek i mimowolnie zaczynam nucić „It’s Christmas time”, w domu nadal unosi się zapach pierniczków, a świece podtrzymują spokojnie kołyszący się ogień ustawiony tuż przy oknie. Przytulna i świąteczna atmosfera otula mnie całą, a uśmiech nie schodzi mi z twarzy. Jestem świadkiem czegoś magicznego, wyjątkowego. W Hiszpanii nadal trwają święta! Spotykam sąsiadkę i życzę jej Wesołych Świąt oraz Szczęśliwego Nowego Roku. Obie z nieudawaną dziecięcą beztroską głowimy się nad prezentami i tegorocznym smakiem ciasteczek dla Trzech Króli i ich wielbłądów, bowiem Kacper, Melchior i Baltazar nadchodzą!

      Już kilka tygodni wcześniej głowę Hiszpanów zaprząta właśnie ta data – 6 stycznia, Święto Trzech Króli. To jedno z najhuczniejszych świąt całego roku. Wszyscy z wypiekami na twarzy wyczekują tego dnia. Oznacza on świąteczną atmosferę, magię, mnóstwo prezentów i czas spędzony z najbliższymi. Jak wygląda ten dzień? Jak celebrują go Hiszpanie i czy magia rzeczywiście wkrada się do domów? Już opowiadam...

Magiczna noc przed...

       W noc poprzedzającą święto Trzech Króli ulice miast rozświetlają się blaskiem dekoracji świątecznych. Drzewa mienią się diamencikami, z budynków opadają długie łańcuchy, a na skrzyżowaniach stoją posągi aniołków i wielkich prezentów. Tłumy ludzi wylewają się na ulice, aby obserwować przybywających do miasta Trzech Króli. Tuż po zachodzie słońca rozpoczyna się wielki pochód. Kacper, Melchior i Baltazar przypływają do portu miasteczka i tanecznym krokiem okrążają główne ulice. Każdy z nich ma swój własny pochód. Na ozdobionych wozach siedzą pomocnicy, którzy rzucają cukierki, jeszcze inni w ostatniej chwili odczytują listy, napisane przez dzieci i pakują prezenty. Królowie machają do zgromadzonych i ofiarowują mieszkańcom kilkuminutowe przedstawienie. Każdego roku nasi biblijni bohaterowie zaskakują nas coraz bardziej. Sypią konfetti, grają na bębnach, tańczą, przebierają się za bajkowe postacie lub konstruują kosmiczne pojazdy.

       Całe ulice wypełnia gwar i wesołe okrzyki dzieci. Zaczynają się zawody i licytacje o to, kto nazbiera więcej cukierków. Uwierzcie mi, że w tej grze nawet dorosłym udziela się dziecięca radość i wspólnie ze swoimi pociechami biegają między rzędem choinek i pochodu w poszukiwaniu słodkości rzuconych przez króli. Tej nocy nie ma znaczenia zimno, szczypiące w nos, zbytni gwar i tłok. Tej nocy wszyscy mieszkańcy wspólnie witają Trzech Królów. Wspominają zdarzenie, kiedy to Kacper, Melchior i Baltazar przybyli do małego Jezusa i ofiarowali mu prezenty.

Żeby tradycji stało się zadość...

 

       Tradycja mówi, że Trzej Królowie pamiętają również o tych, którzy minionego roku byli grzeczni. To właśnie Trzej Królowie, a nie Mikołaj, przynoszą prezenty. Wszyscy z niecierpliwieniem wyczekują na prezenty i starają się jak najlepiej ugościć przybyszów. Dzieci zostawiają najpyszniejsze ciasteczka oraz szklankę mleka, otwierają uchylone okna lub zostawiają na noc włączone światło- wszystko to dla ułatwienia poczciwym królom oraz ich pomocnikom. Rano 6 stycznia, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki wszyscy stają się rannymi ptaszkami. Głośne rozmowy i okrzyki radości słychać z każdego domu już o wczesnych godzinach porannych. Ale kto mógłby zmrużyć oko, oczekując na magiczne przyjście Trzech Króli?

       Cały dzień poświęcony jest na świętowanie! Wszyscy spotykają się w rodzinnym gronie, jedzą wspólnie kolacje, spacerują po ulicach, mieniących się świątecznym blaskiem i wymieniają się prezentami. Bardzo popularny w Hiszpanii jest amigo invisible, czyli odpowiednik naszych polskich losów. Dorośli, niestety pozbawieni wiary w to, że Trzej Królowie naprawdę mogą odwiedzić ich domy, już kilka tygodni wcześniej wypisują na karteczkach imiona swoich najbliższych i losują je w tajemnicy. W taki sposób wszyscy otrzymują prezent, podtrzymując tradycję i magię danego święta.

Coś dla smakoszy...

 

       Jak każde święto musi być okraszone słodkościami. Dla łasuchów święto Trzech Króli oznacza Roscon de Reyes, czyli ciasto drożdżowe z kandyzowanymi owocami w kształcie pierścienia. Smakołyk wypełniony jest kremem i... plastikową figurką jednego z króli. Zwyczaj mówi, że osoba, która trafi na porcję ciasta właśnie z figurką zostaje królem domu lub... płaci za to ciasto. Zabawna tradycja z typowym hiszpańskim żartem, którego przyznam szczerze, czasem nie rozumiem :D

Ostatni dzień świętowania i magia wspomnień

 

       6 stycznia to ostatni dzień, długich świąt Bożego Narodzenia w Hiszpanii. Po tym dniu większość wraca do pracy i codziennych obowiązków. Gorąca atmosfera powoli gaśnie, z radio znikają świąteczne piosenki, a kolejne wieczory wszyscy wspominają z uśmiechem na twarzy magiczne chwile i kolejne święta spędzone w harmonii i cieple ogniska domowego. W tym roku nawet mój narzeczony zaczął wspominać swoich Trzech Króli z dzieciństwa. Tych, którzy przyjeżdżali do miasta ze swoją wielką świtą, tych, do których pisał listy i wierzył, że spełnią jego marzenia. Tych, którzy witali Jezusa, składali mu pokłon i obserwowali dobre uczynki wszystkich dzieci. Sama uśmiecham się do tych wspomnień. Przytulam w sercu każdą chwilę, radość i uśmiech. Zarzucam na ramiona płaszcz i wychodzę na ulicę witać Trzech Króli. Wychodzę na spotkanie z dziecięcą magią!

Trzymajcie się ciepło!

Paulina G Lifestyle