Związek z obcokrajowcem, czyli o moim życiu z Hiszpanem

       Od kiedy zdecydowałam się na ten szalony krok, jakim było związanie się z Hiszpanem i przyjęcie jego oświadczyn, zostałam tym samym obsypana serią pytań. Jak będziecie wychowywać dzieci? W jakim języku mówić? Dasz radę wytrzymać tak wiele dzielących Was różnic? Co ze świętami i polską tradycją? Jak to jest żyć z obcokrajowcem?

       Przyznam szczerze, że na początku obawiałam się, jak uda nam się stworzyć związek na odległość, jak pokonamy barierę językową, która nie oszukujmy się, ale pojawia się, gdy poruszamy bardzo ważne i głębokie tematy egzystencjalne, a przecież i takie zaczepiamy z drugą połówką. Dzisiaj, patrząc na te prawie sześć lat wstecz, śmieję się sama do siebie i uświadamiam sobie jak wiele rzeczy przyszło mi nauczyć się przez ostatnie lata. Podzielę się z Wami własnymi spostrzeżeniami. Opowiem trochę czego uczy życie z obcokrajowcem, jakie są największe różnice w związku Polki i Hiszpana oraz czy rzeczywiście jest tak trudno jak przewidywałam.

Totalny luz i cierpliwość

      

      To chyba jedna z najcenniejszych dla mnie lekcji. Z natury jestem osobą lubiącą analizy i roztrząsanie wszystkich sytuacji na części pierwsze. Życie z Hiszpanem nauczyło mnie spokojnego podejścia i luzu. Spóźnię się na spotkanie? – Nic nie szkodzi, klient z pewnością nie pogardzi dodatkowym kwadransem na wypicie kawy. Zapomniałam ważnego dokumentu w urzędzie?- Nic się nie stało. Mogę liczyć na uśmiech i wyrozumiałość, przecież dokumenty mogą być dostarczone następnego dnia. Mój Hiszpan ma zupełnie swobodne podejście do wszystkiego, co z pewnością udziela się również i mi. Uczę się odpoczywać w środku dnia, gdy całe państwo postanawia udać się na siestę i zamknąć wszystkie sklepy wraz z instytucjami. Praktykuję wyraźniej bycie Tu i Teraz.      

Pogoda ducha i optymizm

       Niewątpliwie Hiszpanie mają wyjątkowy dar wdzięczności i optymizmu. Potrafią cieszyć się ze wszystkiego, doceniają piękną pogodę i tropikalne krajobrazy, mimo że widzą je każdego dnia. Życie towarzyskie i długie kolacje ze znajomymi to coś zupełnie normalnego, nawet jeśli jest to środek tygodnia. Co najpiękniejsze, restauracje wypełniają się wesołym gwarem i śmiechem. Nikt nie narzeka, nikt nie wspomina jak ciężki dzień był w pracy i jak bardzo nie znosi się poniedziałków. Związek z Hiszpanem to w sumie bezustanna komedia. Bardzo często śmiejemy się z J. z wielu sytuacji zamiast denerwować się lub narzekać. Kiedy poprzez zamieszanie w firmie byliśmy odcięci od internetu przez ponad miesiąc wyszukiwaliśmy pozytywów tej sytuacji, przez co chodziliśmy na więcej randek, zaczęliśmy uprawiać sport i wychodzić z przyjaciółmi. Kiedy w drodze na kolację ze znajomymi popsuło się nam auto, czekaliśmy na pomoc śpiewając stare piosenki z radio i śmiejąc się z komizmu sytuacji. Wszystko jest kwestią nastawienia i podtrzymywania optymizmu!

Nie tylko moja polska prawda jest prawdą

      Doceniam różnorodność. Inny sposób na wykonanie czegoś też jest ok. To, że w Polsce mamy inne przyzwyczajenia, wcale nie oznacza, że jest to jedyne rozwiązanie czy prawidłowa droga. W naszym domu mieszamy tradycje, języki i style życia. Lubimy opowiadać sobie o zwyczajach i pochodzeniu danych tradycji. Nawet nie wiecie jak wielki research muszę robić przy każdym rodzinnym spotkaniu, kiedy Hiszpanie wypytują mnie o polskie i fakty takie jak najmroźniejsza zima stulecia, turystyczne ciekawostki Warszawy, temat II wojny itd. Obserwacja ludzi, a tym samym życie na co dzień z Hiszpanem uświadomiło mi, że różnice narodowe są piękne i każda z nich jest prawidłowa! Nie ma znaczenia czy na wigilijny stół wjeżdża 12 potraw czy krewetki i turron. Najważniejsze jest uczucie radości i łączącej nas miłości, wtedy wszystkie różnice zacierają się.

Język

       Tego chyba obawiałam się najbardziej i tym samym dostaję najwięcej pytań od Czytelników. Jak radzę sobie z językiem obcym przez 24 h? Cóż... po tak długim czasie ten język nie jest już dla mnie obcy. Jestem w stanie sprawnie porozumiewać się każdym z tych języków, a moje myśli i wyrażane uczucia zupełnie pokrywają się z tym. W domu mówimy głównie po angielsku, ale również po polsku i hiszpańsku. Często mieszamy słówka dla zabawy.  Zwyczajne wyrażenie „kolorowe kanapeczki” zdają się być najlepiej pasującym słówkiem do określenia kanapek z warzywami, a nic nie wyrazi moich emocji tak bardzo jak soczyste „mierda” po hiszpańsku. Bawimy się językiem i nadal odkrywamy nowe wyrażenia. Tym samym znając nasz wspólny język miłości śmiało mogę stwierdzić, że obcy język wcale nie jest przeszkodą w związku z obcokrajowcem.Co więcej, pomaga w lepszym rozumieniu swoich gestów i emocji!   

Miłość do spania

       Nie, żeby Hiszpanie byli leniwi, ale dzień w Hiszpanii zaczyna się późno. Bary wypełnione są po brzegi aż do północy nawet w ciągu tygodnia. Myślę, że w dużej mierze decyduje o tym pogoda, bo gdy przez większość część roku jest ciepło, długie wieczory i sączenie orzeźwiających napojów są wybawieniem w po upalnych dniach. Stąd też cały rytm dnia przestawiony jest na późniejszy. Mój Hiszpan uwielbia zasłaniać okna grubymi metalowymi roletami, dając szansę  zaledwie jednemu promykowi słońca na dostanie się do pokoju. Będąc Polką moja natura zawsze podąża za wyłapywaniem jak największej ilości ciepła i światła, przecież tego w naszym kraju jest tak niewiele! Zdaje się, że jeszcze nie przyzwyczaiłam się do tego, że słońce w Hiszpanii jest zawsze. Często zrywam się wcześnie rano, bo przecież tak bardzo szkoda słonecznego dnia.

Zawsze będę biała

       Nieważne jak długo będę prażyć się na słońcu jak rybka na patelni. Nieważne, że razem z J. spędzimy cały dzień na plaży. Nieważne! Zawsze pozostanę biała. Skóra Hiszpana pochłania słońce niewyobrażalnie szybko. Brązowieją już po pierwszych promieniach słońca podczas, gdy ja pracuję nad swoją opalenizną połowę lata, słysząc dookoła „Oh que guapa tu novia y que blanca wuaaa!” (Oh, jaka piękne jest Twoja dziewczyna i jaka biała wuaaaa! )

      Czy więcej jest różnic czy obecnie już podobieństw między nami? – nie wiem. Wiem, że znajdując bratnią duszę na końcu świata z łatwością można pogodzić odmienność, tradycje i przyzwyczajenia. Co więcej może okazać się to świetną zabawą, drogą do poznania samego siebie i ogromnym szczęściem.

Co sądzicie o mieszanych związkach? Jestem bardzo ciekawa Waszych opinii!