Jeśli Bóg istnieje, to dlaczego cierpię?

       To był jeden z tych dni, kiedy jedyne na co miałam ochotę to zakopać się pod kocem z pudełkiem ciastek i chusteczkami do nosa. To był jeden z tych dni, gdy pochlipywałam sama nie wiedząc czy nad własnym losem czy nad życiem bohaterów oglądanego wtedy przeze mnie filmu. To był jeden z tych dni, kiedy mój świat przesłoniły czarne chmurzyska i sprawiały wrażenie, że już nigdy nie zamierzają się stąd ruszać. To był jeden z tych dni, kiedy mój świat się skończył.

     Ile razy kończył się Twój świat?

     Z pewnością wiele.

       Kiedy chorujesz, gdy odchodzi ktoś bliski, gdy Twoje serce zostaje opuszczone i zdeptane, gdy nie potrafisz odnaleźć własnej duszy, gdy tracisz pracę, gdy zdarza się wypadek,gdy nie radzisz sobie z własnymi emocjami, gdy ludzie ranią Cię... Świat kończy się codziennie, a w tle słychać głuche: Jeśli Bóg istnieje, dlaczego każe mi cierpieć ? ...

       Zdaję sobie sprawę, że dotykam bardzo delikatnego i wrażliwego tematu. Być może otwieram drzwi, za którymi czai się na mnie nienawiść, złość i oburzenie. Być może Twoje serce rozpadło się kiedyś na kawałki. Z pewnością Twój świat skończył się nie raz i tylko Ty wiesz jak bardzo te blizny nadal bolą. Być może w Twoim sercu rozlewa się gorzki smak złamanych nadziei i niespełnionych marzeń, a pytanie odbija się głuchym echem od ścian Twojego obolałego serca: Jeśli Bóg istnieje, dlaczego każe mi cierpieć?

       Czyja to wina?

       My ludzie uwielbiamy zrzucać winę za nasze niepowodzenia na kogoś innego. To,że nie możemy schudnąć to wina szefa, który każe zostawać nam po godzinach i pracować tak długo, że na koniec dnia jedyne o czym marzymy, to oczywiście kanapa i TV. To, że nie zaliczyliśmy egzaminu, to z pewnością wina wykładowcy. Uwziął się akurat na nas. Kolejny nieudany związek oznacza z kolei kolejnego d. ... (kolejną osobę, do której zwyczajnie nie pasowaliśmy). Być może podwyższony cholesterol to też wina lekarzy, bo przecież wszyscy wiemy, że zupełnie nie przejmują się oni zdrowiem pacjenta. Oczywiście nie przyjdzie nam do głowy, że winne może być śmieciowe jedzenie, którego tony pochłaniamy każdego dnia i nasze złe nawyki żywieniowe.  O wiele łatwiej jest zrzucić winę na kogoś, niż pokornie przyznać się do popełnionych błędów i sumiennie zacząć pracować nad nimi. O wiele łatwiej jest powiedzieć, że Boga nie ma lub całe cierpienie i zło na świecie to Jego wina...

      Też złoszczę się. Też płaczę z bezradności i krzyczę z bólu. Też nie wiem, dlaczego czasem tak trudno jest porozumieć się z osobą, którą się kocha. A pytanie „dlaczego?” rzucam w powietrze, gdy jadę do kliniki z moim szczeniakiem sparaliżowanym przez atak niebezpiecznych gąsienic. Też czasami nie rozumiem.

Dlaczego cierpimy?

       Bo nie jesteśmy na swoich wyznaczonych ścieżkach. Każdy z nas, przychodząc na ten świat ma wyznaczoną własną drogę. Wyposażony jest we wszystko co możliwe, aby swoje przeznaczenie wypełnić. Jeden dostał kilogramy charyzmy, inny talent do pisania,a kolejna duszyczka urodziła się wrażliwą, aby móc pomagać innym. Pan Bóg doskonale wie do czego jesteśmy powołani i każdego dnia pomaga nam w dążeniu do tego celu. Cierpimy, bo tkwią w nas materialistyczne potrzeby, bo być może trwamy w związku z osobą, która zupełnie nie jest nam pisana. Być może bardzo często słyszymy głos Boga i postępujemy zupełnie odwrotnie. Przecież dobrze wiem jak w dzisiejszych czasach ciężko jest pozbyć się wygodnego życia i być chrześcijaninem. Być może dlatego Twoje serce cierpi, Twoja dusza jest zagubiona, a Ty nie wiesz dokąd iść. Wsłuchaj się w głos Boga. On zaprowadzi Cię w idealne dla Ciebie miejsce. Po drodze będzie cierpienie, tak, ale będzie też nadzieja na słoneczne dni, pokój i równowaga, aby przetrwać burzę i poczucie sensu, że każde cierpienie to kolejna lekcja,prowadząca Cię do idealnego miejsca.    

        

       Wiem, że po każdej burzy wychodzi słońce. Zawsze zza ciemnych chmur pojawia się światło, które pozwala mi zobaczyć dane sytuacje ze świeższej perspektywy. Ptaki śpiewają wtedy głośniej i jakby radośniej. Powietrze oczyszcza się, wypełniając moje płuca spokojem, a ja z zachwytem obserwuję oddalającą się burzę. Wiem, że ona jeszcze powróci. Być może swoją siłą znów wywoła kolejny mój prywatny koniec świata. Tym razem jednak nie boję się. Nie jestem sama. On czuwa nade mną.

OPASKA NA GŁOWĘ - PARFOIS

KURTKA- ZARA

SWETEREK- PULL&BEAR

KOLCZYKI- BONPRIX

BRANSOLETKA- BIJOU BRIGITTE

BUTY- STRADIVARIUS