Casting w Europie

       Otwieram oczy jeszcze przed budzikiem. Przez okno dobiega mnie hałas uliczny i budzące się do życia wielkie miasto. Pędzące skutery, szum aut, niecierpliwe klaksony i krzyki ludzi. Od czasu do czasu przejeżdża karetka na sygnale lub daje o sobie znać szczekający pies. Paryż budzi się do życia, a razem z nim ja! Zaparzam kawę, sporządzam omlet na słodko i zasiadam przed komputerem. Czasem bloguję, bo właśnie wtedy mój umysł pracuje najlepiej, a czasem zwyczajnie czytam inne artykuły. Poszukuję inspiracji, karmię duszę i spokojnie delektuję się aromatyczną kawą. To jest scenariusz idealnego poranka, gdy uda mi się wstać wcześnie, a grafik pełen castingów nie jest aż tak mocno napięty. Mam czas na wybudzenie się i rozpoczęcie dnia w ulubionym stylu. Jak pięknie jest być rannym ptaszkiem!

       Inaczej ma się sytuacja, gdy zaraz po przebudzeniu zmuszona jestem do natychmiastowego przestawienia się na tryb aktywny. Analizuję listę czekających na mnie zadań, zagubiona poszukuję na mapie miejsc spotkań i nerwowo kalkuluję, czy tego dnia uda mi się zjeść obiad? O zgrozo! Właśnie te dni wypełnione są po brzegi castingami.

    

       Ci, którzy są ze mną od początku zapewne pamiętają wycieczkę na azjatycki casting. Zabrałam Was wtedy na rozmowę kwalifikacyjną, odsłoniłam kilka tajemnic z życia modelek i pokazałam cząstkę świata mody za kulisami. W celu uzupełnienia informacji na temat czy castingi są płatne, jak wygląda takie spotkanie i co najlepiej na siebie włożyć odsyłam Was do artykułu -> Zabieram Was na casting w Azji. Dzisiaj czas na zabiegany maraton w Europie!

         Tutaj rzeczy mają się inaczej. W Europie mogę pożegnać się z troskliwym kierowcą, który wozi mnie od drzwi do drzwi, przy okazji rozdając mi słodkości. O nie! Tutaj muszę zatroszczyć się o wszystko sama. Ogarniam mapę (dzięki Bogu nowoczesne smartphon’y ogarniają połowę rzeczy za mnie), kupuję bilety lub wyrabiam kartę miejską, organizuję dzień tak, aby zdążyć na każde spotkanie, a tym samym nie chodzić cały dzień głodna. Ta strona ma również swoje plusy, ponieważ sama decyduję którą ścieżką iść. Mogę pomiędzy castingami zjeść obiad w wybranej przeze mnie knajpie, odwiedzić wieżę Eiffla lub zwyczajnie zgubić się między uliczkami i odkryć prawdziwą duszę miasta.

 Ale! Od początku!

Szybka kawa na drogę i ruszamy! Castingi czekają!

                                                                                                                                     

Mam casting!

       Informacje o poszczególnych castingach dostaję zawsze wieczorem, dzień przed. (Ważna informacja dla tych,którzy z dziwną miną patrzą na mnie, gdy w południe oznajmiam, że nie znam swojego grafiku na kolejny dzień). A więc każdego wieczoru wskakuje do mojej skrzynki pocztowej e-mail od agencji z listą spotkań. Mapa, zegarek i notes idą w ruch! Sprawdzam adresy poszczególnych miejsc, nazwy stacji metra, skanuję rozkład uliczek, aby jak najszybciej i na czas dotrzeć na miejsce. Dziennie mogę mieć tylko jeden casting, ale w zabieganym sezonie może zdarzyć się osiem, a nawet dziesięć. Znajomość miasta, szybkie ruchy oraz umiejętność organizacji są niezbędne do przetrwania!

Dress code

       Strój prawdę Ci powie. Taka zasada sprawdza się również na castingu. Jakby nie było codziennie spotykam wielu sławnych projektantów mody, którzy zwracają ogromną uwagę na ubiór i styl. Przeważnie stawiam na prostą elegancję, czarną marynarkę, koszulę i szpilki. Nie żałuję sobie również zakładania szortów, czy luźnych kurtek jeansowych, tak ubrane modelki również można spotkać. Osobiście stawiam na klasykę i czuję się lepiej w eleganckich kreacjach.

       Zdarza się, że projektant zaznacza co modelka ma na siebie włożyć, przychodząc na jego casting. Może to być elegancka sukienka,jeansowe szorty czy coś mega fashion (burza mózgów i zdaję się na blogi modowe) . Cyrk zaczyna się wtedy, gdy w jednym dniu mam pięć castingów, a każdy projektant życzy sobie zobaczyć mnie w jeansowych szortach, sukience lub dla odmiany bikini. Witaj walizko całe moje życie!

Casting właśnie się zaczął!

      Gdy już uporam się z wyborem odpowiedniej kreacji, znajdę adres i dotrę, daj Boże, na czas... zaczyna się casting. Jak wspominałam -> tutaj takie spotkania w Azji należą do łatwych, ponieważ towarzyszy mi na nich mój osobisty manager. Tłumaczy język, przedstawia mnie, odpowiada na wszelkie pytania i ustala szczegóły pracy. W Europie zdana jestem sama na siebie. Prezentuję swoją książkę ze zdjęciami, wdaję się w rozmowę z projektantem i opowiadam o własnych doświadczeniach. Bardzo często przymierzam ubrania z danej kolekcji lub zwyczajnie chodzę na szpilkach tak, jak robią to modelki na wybiegu. Przeważnie na swoją kolej trzeba się naczekać. Są niekończące się schodami kolejki na drugie piętro, gdzie setka długonogich pięknych dziewczyn oczekuje na swoją szansę i własne pięć minut. Mam szczęście, jeśli miejsce, w którym odbywa się casting jest puste i nie muszę spędzać kolejnych godzin w kolejkach.

Uwaga! Wchodzę!

       Po wejściu do pracowni projektanta lub zwyczajnie do jego biura zazwyczaj rozmowa zaczyna się od podania imienia oraz kraju pochodzenia. Bardzo często wywiązuje się luźna pogawędka na temat pogody, miłości do Paryża lub dla bardziej wtajemniczonych kila komentarzy o nadchodzącej kolekcji. Projektant z uwagą studiuje rysy twarzy modelki, sprawdza jej mimikę oraz to jak się porusza. Bardzo dużą rolę odgrywa również portfolio i doświadczenie dziewczyny. No cóż... Konkurencja jest spora.

       W zależności od tego na co jest dany casting, trwa on nie więcej niż 30 min. Po takim spotkaniu zazwyczaj wychodzi się otępiałym. Wszyscy są dla siebie przemili aż czasem nienaturalni, można oberwać kilka kąśliwych uwag na temat swojego wyglądu lub dla odmiany wyjść cała w skowronkach, bo ktoś potraktował Cie jak gwiazdę albo przynajmniej jak człowieka... O życiu i relacjach w świecie modelingu z chęcią pokusiłabym się na następny temat na Paulina G Lifestyle. Dajcie mi tylko znać o czym najchętniej poczytalibyście, bo ja osobiście mam dla Was setki historii nie z tego świata.

Wyprawka na cały dzień w plecaku, portfolio pod pachą (tego akurat dnia mój ukochany chłopak dźwigał za mnie stosy zdjęć) i oko w oko z projektantem!

       Kolejne dni lub tygodnie czekam na odpowiedź czy dana sesja zdjęciowa odbędzie się wraz z modelką w roli głównej, czy też muszę chodzić na kolejne castingi, i kolejne, i kolejne też...

       Dopijam kawę z mojego ulubionego kubka i biegnę na odkrywanie Paryża. W końcu dzisiaj wolna sobota. Łapcie mnie na instagramie i na Facebook'u .

Miłego weekendu!