Jestem, a Wy?

                Nie było mnie. Blog na przekór wiosennej energii zamiast budzić się do życia- zasnął. Zasunął kotarę, wstrzymał publikacje, wisiał bezczynnie przez ponad miesiąc. Jego właścicielka, czyli ja- romantyczka i marzycielka, przepadła w życiu Tu i Teraz. Zakochała się w długich letnich wieczorach, pochłaniała tony książek przywiezionych z ojczyzny, a nawet mocno zaangażowała się w tworzenie swojej własnej powieści. Z filiżanką kawy siadała na tarasie i tworzyła. Szelest kartek papieru, kolejne punkty planu akcji i wypieki na policzkach, świadczące o podekscytowaniu i inspiracji pisarskiej. Chodziła na plażę, wpatrywała się w błękitną linię horyzontu co chwila uśmiechając się do nieba. Pozwalała skórze na łapanie promieni słońca i brązowienie się. Nosiła zwiewne sukienki, rozczochrane włosy i zero makijażu. Spontanicznie wybrała się do Polski, aby zrobić niespodziankę swojej najlepszej przyjaciółce, czyli Mamie. Przecież nie ma lepszego sposobu na spędzenie Dnia Matki, niż kwiaty, kawa i plotki w cztery oczy. Kiedy można się do siebie przytulić, czuć swoją obecność i po prostu być. Tu i Teraz...

        Rozwinęła szerzej żagle i zaczęła ćwiczyć. Każdego wieczoru wskakiwała w sportowe ubranie i dała ponieść się coraz mocniejszym kolanom. Praktykowała bycie Tu i Teraz. Wartościowała każdą chwilę bez instagrama, notowała życiowe lekcje i mądrości bez potrzeby publikacji na blogu i wolna była od wyścigu szczurów, presji i statystyk. 

       Upadała i poddawała się. Wątpiła w sens. Spędzała godziny na kanapie, delektując się słodkim NIC i zupełnie nie przejmowała się tym, że cokolwiek powinna. Nie znała lepszego sposobu na cieszenie się życiem. Bose stopy na rozgrzanym piasku, podziwianie zachodów słońca, smak powolnie wypitej kawy o poranku, zjadane tony owoców morza, dotyk bliskiej osoby, modlitwa, głośny śmiech przy wtórze śpiewających ptaków, smak czereśni, zapach bzu, chłodna woda z basenu.... ŻYCIE!  

       Dzisiaj zatęskniła. Za Paulina G Lifestyle, za wspaniałymi Czytelnikami i tworzoną dzięki nim energią. Za odrobiną uczucia, że nie jest sama, za namiastką Polski w ogromnym świecie i stukotem palców na klawiaturze. 

       Jestem, a Wy?