Luty pod lupą

       Zaparzam herbatę. Tym razem czarną,najlepszą na pobudzenie późnym wieczorem. Brakuje mi czasu, więc po raz kolejny decyduję się zarwać noc i zostać przy komputerze na dłużej. W ostatnich tygodniach łapię bezradnie każdy dzień, a on zdaje się robić mi psikusa i wyślizguje mi się z rąk z ironicznym uśmiechem. Kawa. Czarna herbata. Podróż. Kolejny lekarz. Zdaje się, że dni nie mają dla mnie litości. Bieg. Niepokój. Bezsilność.

        Wieczory są inne... Zakładam znoszony dres, zdejmuję z siebie wszystko co mnie drażni i co przeszkadza mi. Siadam sama z własnymi myślami. Wsłuchuję się w nocną ciszę, pochrapywanie psa i sama nie wiem, kiedy spada kolejna kartka z kalendarza.

     Taki był mój luty.

Udało mi się...

 

       Pozostać optymistką mimo wszystko. Naprawdę tak pozytywne pokłady energii, które rodzą się w moim sercu zadziwiają mnie samą. Nie wiem, skąd biorę tak dużo energii, siły i wiary w to, że wreszcie wyjdę na prostą. Ostatnie miesiące zdają się być dla mnie ogromnym egzaminem, a mnie rozpiera duma, czując, że udaje mi się! Za każdym razem udaje mi się zostać z uśmiechem na twarzy. Płaczę. Ocieram łzy o rękaw, dzwonię do mamy, łkając jak mała dziewczynka i brnę do przodu. Luty był miesiącem nieprzyjemnych wypadków dla mojego szczeniaka. Kilka razy był już na pogotowiu, a gdy piszę ten post, maleństwo właśnie wybudza się z narkozy. Mimo wszystko udaje mi się zachować zimną krew i pozytywne nastawienie.

       Udało mi się także wzbogacić bloga o serię azjatycką, w której będę opowiadała Wam skrócie własne przeżycia i ciekawostki z życia w Azji. Pierwszy post pojawił się na Paulina G Lifestyle właśnie w lutym i możecie przeczytać go tutaj (klik) Co więcej częściej poruszałam tematykę wiary i Boga, co wzbudziło Wasze wielkie zainteresowanie. Ten fakt tylko utwierdził mnie w przekonaniu, że postów o tej tematyce powinno pojawiać się zdecydowanie więcej! Bardzo cieszy mnie taki odzew, bo mam już w zanadrzu przygotowanych kilka tekstów!

Jestem wdzięczna za...

       Kawę, która choć na chwilę zatrzymuje mój codzienny bieg. Momenty, w którym spontanicznie wychodzimy z J. na randkę i zawsze kończymy w jednej z naszych ulubionych kawiarni, rozmawiając lub patrząc w błogiej ciszy w okno. Jestem wdzięczna za miejsce, w którym mieszkam. Za tropikalny śpiew ptaków, który budzi mnie każdego ranka, za zapach słonego morza i niepowtarzalne odcienie błękitu, które cieszą moje oczy, uspokajając serce. Jestem wdzięczna za garstkę tak bliskich mi osób, bez których moje życie nie byłoby tak kolorowe, a czarne chmury z pewnością zostawałyby nade mną dłużej, gdyby nie ich troska, wsparcie i ciepłe uśmiechy. Zdecydowanie wnoszą tęcze do mojego życia. 

Inspirują mnie...

        W tym miesiącu udało mi się obejrzeć naprawdę inspirujące filmy, które wniosły wiele przemyśleń i wartości do mojej codzienności.

Film „Cafarnaum”

        Moje serce podbił chłopiec z „Cafarnaum”. Biedne ulice Izraelu, ciężka sytuacja rodzin, a tym samym głośne wołanie bezradnych dzieci o pomoc. Film wstrząsnął mną i skłonił do głębokich refleksji nad tym,czy każdy ma prawo mieć dziecko, czy jest to własność rodziców, kto tak naprawdę jest za to wszystko odpowiedzialny? Film porusza do głębi. Jeszcze przez kilka dni towarzyszył mi przy codziennych czynnościach. Zaczęłam doceniać jeszcze bardziej wszystko to, co mam, a gorący prysznic zdawał się nagle być tak ogromnym luksusem. Pozycja konieczna do obejrzenia !

 Film „The Green Book”

        Porusza problem tolerancji, rasizmu i akceptacji. Wielki rozgłos produkcji zasłużony. Dwie godziny pełne uśmiechu, łez wzruszeń i prawd moralnych. To wszystko sprawia, że wychodząc z kina jeszcze przez długi czas wracałam myślami do losów bohaterów i sytuacji innych ludzi.

Gosia z Slow Authentic Life

       Muszę przyznać, że w ubiegłym miesiącu na tapecie moich ulubionych blogerów znajdowała się Gosia z bloga slowauthenticlife.pl Pewnie zupełnie nieświadomie malowała mi uśmiech na twarzy i motywowała do walki. Gdy miałam gorszy dzień, ona przychodziła do mnie z wielkim uśmiechem na instastories lub przepięknie napisanym i inspirującym tekstem na blogu. Czytając ją niemożliwe było, że usiedzę w miejscu lub zapłaczę się pod zbyt ciężkim kocem. Gosia swoimi słowami pociesza niejedną duszę. Same zresztą sprawdźcie! 

Napisane przeze mnie

       Luty mimo niewielu dni przyniósł ze sobą wiele publikacji:

          1. Odwieczne pragnienie bycia piękną

          2.  3 książki, dzięki którym odstawiłam cukier

          3. Uważaj, o czym marzysz...

          4. Cytaty o miłości

          5. Jeśli Bóg istnieje, to dlaczego cierpię?

          6. Azja #1- Tajwan

Odkrywam

      Samą siebie. Wróciłam do codziennego pisania do własnej duszy. Każdego dnia znajduję chociaż kwadrans na wsłuchanie się w moje wnętrze. Praktykuję pisanie spontaniczne, które początkowo nie ma żadnej myśli przewodniej ani celu. Piszę, wyrzucając wszystko, co siedzi w mojej głowie. Piszę, aby wśród wielkiego chaosu codziennego życia, móc lepiej usłyszeć swoją duszę. Uwielbiam te podróże w głąb samej siebie.To chwila Tu i Teraz. Tylko dla mnie.

       W lutym odkryłam również wiele wspaniałych restauracji i kawiarenek w pobliżu mojego domu. Wiosna staje się być wyczuwalna nie tylko w powietrzu, ale także na ulicach i w witrynach kulinarnych miejsc. W końcu sezon turystyczny w Hiszpanii rusza już niedługo, a ja korzystam i okrywam piękne miejsca!

Planuję

       Zaprosić do mojego życia jeszcze więcej słońca, bo z moich kłopotów i ostatnich gór życiowych powoli zaczynam się już śmiać. Zdecydowanie ostatnie miesiące nie należą do mnie i pisząc to z nad komputera zerkają na mnie dwa mandaty, które dzisiaj dostałam. Dwa! Jednego dnia! Powinnam się wściekać i płakać, bo zapewniam, że cena mandatu w Hiszpanii wyrywa mi wszystkie włosy z głowy, ale zaczynam się zwyczajnie śmiać. Nie ma złych dni, których nie da się przejść. Nie istnieją tak silne burze, które nigdy nie ustają. (O tym pisałam w poście Jeśli Bóg istnieje to dlaczego cierpię? )  W marcu planuję brać życie w garść i wyciskać z niego każdą piękną chwilę. Kocham życie i akceptuję w pełni jego gorsze burzliwe chwile. Te również wiele mnie uczą.

        Marzec będzie dobry. Wiem to.

A jak wyglądał u Ciebie luty? Mam nadzieję, że nie tak burzliwy jak mój.

Marcowa i pozytywna,

Wasza Paulina G Lifestyle